Bokser – energiczny stróż i wierny towarzysz rodziny.

Bokser to pies, którego wygląd może budzić respekt — muskularna sylwetka, mocna szczęka i czujne spojrzenie nie pozostawiają złudzeń co do jego siły. Ale czy pies o tak groźnym wyglądzie może być dobrym towarzyszem dla rodziny z dziećmi? W rzeczywistości bokser zaskakuje pogodnym usposobieniem, lojalnością i potrzebą bliskiego kontaktu z ludźmi. To rasa, która potrafi połączyć energię i czujność z dużą dozą czułości i oddania.

Wzorzec rasy według FCI

Podział i klasyfikacja w grupach ras

Bokser należy do klasyfikacji Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI) według następującego schematu:
Numer FCI: 144
Grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
Sekcja 2.1 – Molosy typu mastiffa
Nie podlega próbom pracy.

To klasyfikacja, która podkreśla silne, pracujące pochodzenie boksera i jego predyspozycje do roli psa stróżującego i rodzinnego zarazem.

Wygląd psa rasy bokser

Bokser to pies średniego wzrostu, o silnej, krępej sylwetce, wpisanej w kwadrat. Jego muskularna budowa i pewna postawa sprawiają, że trudno go pomylić z inną rasą. Naprawdę niewiele osób nie wie, jak wygląda bokser. Większość bez trudu rozpozna go na ulicy – jego charakterystyczna głowa o nieco zadartym nosie i wyraźnie zaznaczonym przełomie czołowym (tzw. stopie) przyciąga uwagę. Należy do ras brachycefalicznych, jego kufa, choć krótka, powinna być sucha i pozbawiona nadmiaru fałd. Czarny nos z szerokimi nozdrzami ma wyraźnie wyżej położony koniuszek niż nasadę – to cecha typowa tej rasy.

Głowa boksera noszona jest wysoko, co podkreśla jego czujność i pewność siebie. Uszy – naturalne, średniej wielkości, przylegające do policzków – nadają mu wyraz bystrego zawadiaki, szczególnie gdy pies jest czymś zaciekawiony. Oczy boksera powinny zdradzać raczej inteligencję niż surowość, a przy zamkniętym pysku nie powinien być widoczny zgryz.

Jego grzbiet jest krótki, mocny, z wyraźnym kłębem i lekko opadającym zadem. Bokser ma głęboką klatkę piersiową i dobrze wysklepione żebra, a jego kończyny są proste, równoległe i bardzo silne, zakończone zwartymi łapami. Ogon osadzony dość wysoko obecnie pozostaje naturalny, podobnie jak uszy. Jeszcze niedawno kopiowanie było praktyką powszechną; dziś jest ona zakazana na terenie Unii Europejskiej. Naturalne długi ogon i uszy zdecydowanie pomagają swobodnie wyrażać emocje temu pełnemu ekspresji i radości psu.

Sierść boksera jest krótka i przylegająca, bez podszerstka. Może być żółta – od jasnego piaskowego po głęboki rudobrąz – lub pręgowana. Bokser pręgowany to odmiana, w której ciemniejsze pasy kontrastują wyraźnie z kolorem podstawowym. Oba umaszczenia mogą być urozmaicone białymi znaczeniami, nie powinny one jednak być zbyt rozległe. Mogą występować na kufie, piersi i łapach. Absolutnie nie mogą zachodzić jakkolwiek na tułów psa. Występują też białe boksery. To psy często czystej rasy, z prawidłowo ubarwionych miotów, ale o zbyt rozległym białym znaczeniu. Nie są albinosami, ale nie kwalifikują się do hodowli.

Wzorzec, co nie zawsze się zdarza, precyzuje, ile mierzyć i ważyć powinien bokser. Waga waha się między 25 a 30 kilogramami. Jego wzrost w kłębie powinien wynosić od 57 do 63 cm dla psów i od 53 do 59 cm dla suk.

Usposobienie i temperament boksera

Bokser to rasa, która zdobyła uznanie na całym świecie nie tylko dzięki swojemu wyglądowi, ale przede wszystkim charakterowi i wszechstronności. Z jednej strony świetnie odnajduje się jako pies rodzinny – lojalny, przywiązany do opiekunów i cierpliwy wobec dzieci – z drugiej potrafi być czujnym obrońcą i skutecznym stróżem. Jego odwaga i zrównoważenie sprawiają, że z powodzeniem pracuje także jako pies służbowy i policyjny. Choć nie zawsze będzie aniołem i wymaga konsekwentnego wychowania, bokser to przykład psa, który potrafi dostosować się do różnych ról i warunków, nie tracąc przy tym swojej radości życia i przyjacielskiego nastawienia do ludzi.

Choć jego muskularna sylwetka i mocna głowa mogą budzić respekt, w rzeczywistości bokser to pies o sercu wielkiego dzieciaka. Uwielbia się bawić, a jego poczucie humoru i figlarna natura nie przemijają nawet z wiekiem. Do późnej starości potrafi być prawdziwym klaunem, który żyje po to, by rozbawiać swojego opiekuna. To pies pogodny, czuły i bardzo przyjazny, zwłaszcza wobec dzieci. Okazuje im delikatność i cierpliwość. Mimo wszystko warto mieć na oku wspólne zabawy! Bokser bywa nieświadomy własnych gabarytów. Trzydzieści kilogramów entuzjazmu i radości może przypadkiem przewrócić malucha. Zdarza się, że bije domowników ogonem… ze szczęścia, gdy stoją obok.

Bokser to pies o wyjątkowej lojalności i wierności – jego życiowym celem jest przebywanie u boku swojego opiekuna i czuwanie nad bezpieczeństwem całej rodziny. Nie ma skłonności do samodzielnych wycieczek, nie szuka przygód poza domem – jego miejsce jest tam, gdzie jego ludzie. W razie zagrożenia nie zawaha się stanąć w ich obronie, co czyni go nie tylko oddanym towarzyszem, ale też doskonałym stróżem. Z tego względu tak ważna jest odpowiednia socjalizacja już od szczenięcia – bokser nie powinien traktować każdej nowości jako potencjalnego zagrożenia. Choć z natury jest psem przyjaznym, bywa nieco mniej tolerancyjny wobec innych psów tej samej płci. Bokser-pies charakter ma nieraz bardzo zdecydowany i pewny siebie, co może generować konfliktu. Gdy do niego dojdzie, potrafi być trudny do odwołania. Podstawą od samego początku pojawienia się szczeniaka w domu jest praca nad posłuszeństwem i unikanie sytuacji mogących prowadzić do spięć – bokser potrzebuje wyraźnych granic, by mógł w pełni pokazać swoje najlepsze cechy.

Bokser to pies o wyjątkowej inteligencji i błyskotliwości, dzięki czemu doskonale odnajduje się w szkoleniach z zakresu posłuszeństwa czy pracy w obronie. Szybko łapie nowe komendy, jest bystry i uważny, ale też nie przepada za monotonią. Zbyt długie, nużące sesje szkoleniowe mogą go znudzić i zniechęcić. Potrzebuje szkolenia prowadzonego z głową, w sposób ciekawy i angażujący. Jeśli chodzi o szkolenia w zakresie obrony, nie wolno zapominać, że bokser jako molos ma naturalnie rozwinięty instynkt działania w sytuacji zagrożenia. Nie trzeba i nie powinno się sztucznie rozbudzać w nim agresji. Wręcz przeciwnie – tylko odpowiedzialne podejście do treningu pozwala wydobyć z boksera to, co najlepsze. Myśląc o o obronie, trzeba poświęcić czas i energię na znalezienie naprawdę dobrego trenera, który zna specyfikę rasy i potrafi mądrze pokierować rozwojem psa, by nie stworzyć sobie problemu.

Bokser to pies pełen temperamentu – energiczny, żywiołowy i zawsze gotowy do działania. Choć nie jest typowym długodystansowcem i raczej nie pobiegnie z opiekunem maratonu, to jako towarzysz do joggingu, szybszych spacerów czy rekreacyjnej jazdy na rowerze sprawdzi się doskonale. Nie chodzi mu o bicie rekordów, ale o radość z bycia w ruchu i blisko człowieka. Bokser, który nie ma okazji się wyszaleć, może być trudny do opanowania – jego nadmiar energii szybko znajdzie ujście w niepożądanych zachowaniach. Mimo swojej wesołej i oddanej natury, nie jest to najlepszy wybór dla osób starszych lub bardzo spokojnych. Paradoksalnie jednak, świetnie odnajduje się nawet w mieszkaniu w bloku – pod warunkiem, że zapewni mu się codzienną porcję ruchu i aktywności.

Ogólna sylwetka i pierwsze wrażenie

Sylwetka boksera od razu zdradza, że mamy do czynienia z psem o dużej sile fizycznej i wyrazistym charakterze. To pies średniej wielkości, krótkowłosy, o krępej, zwartej budowie ciała wpisanej w kształt kwadratu. Mocny kościec i sucha, dobrze rozwinięta muskulatura są u niego nie tylko wyczuwalne, ale i widoczne – ciało boksera sprawia wrażenie dynamicznego i gotowego do działania. W ruchu bokser jest pełen energii, sprężysty, porusza się z lekkością, ale i zdecydowaniem. Nie może wyglądać na ociężałego czy niezgrabnego – podobnie jak nie powinien być wątły lub zbyt delikatny. To pies, który już na pierwszy rzut oka robi wrażenie żywiołowego, inteligentnego towarzysza, zdolnego stanąć bez wahania w obronie swoich bliskich.

Młody bokser – potrzeby i wymagania szczenięcia

Jak przygotować dom na przyjęcie szczeniaka boksera?

Zanim w domu pojawi się szczenię boksera, warto zadbać o kilka podstawowych kwestii, które ułatwią wspólne początki. Bokser to rasa ciekawska, energiczna i dość żywiołowa, dlatego przede wszystkim trzeba zabezpieczyć przestrzeń – pochować kable, schować buty i inne przedmioty, które mogą paść ofiarą małych ząbków. Warto przygotować dla niego bezpieczne miejsce, np. legowisko w spokojnym kącie, gdzie będzie mógł odpocząć, ale i obserwować domowe życie. Jako taki azyl świetnie sprawdza się klatka kennelowa. Piesek powinien jednak być do niej stopniowo przyzwyczajany, a nie zamykany od razu, zwłaszcza na długo! W ten sposób bokser nigdy jej nie zaakceptuje. Bokser lubi być blisko swojej rodziny, więc nie można izolować go od ludzi. Trzeba też zaopatrzyć się w podstawową wyprawkę – miski, karmę odpowiednią dla szczeniąt dużych ras, kilka bezpiecznych zabawek do gryzienia. Zabawki piszczące lepiej dawkować, by nie pobudzały nadmiernie pieska. Ze względu na jego temperament dobrze od samego początku wprowadzać zasady i rutynę – bokserek szybko się uczy, ale potrzebuje konsekwencji i cierpliwości.

Niezbędne akcesoria do pielęgnacji boksera

Do pielęgnacji boksera nie potrzeba wielu skomplikowanych akcesoriów, ale kilka podstawowych rzeczy powinno znaleźć się w domu każdego opiekuna tej rasy. Przyda się miękka szczotka do regularnego wyczesywania krótkiej sierści, czyściki do uszu, oczu oraz zębów, a także cążki do pazurków. Bokser to pies pełen temperamentu i nie zawsze ma ochotę spokojnie znosić zabiegi pielęgnacyjne, dlatego kluczowa jest cierpliwość opiekuna. Najlepiej codziennie, krótkimi i spokojnymi sesjami oswajać psa z dotykiem i akcesoriami – to inwestycja, która zaowocuje łatwiejszą pielęgnacją w dorosłym życiu.

PRAKTYCZNA PORADA

Bokser to pies pełen energii, który potrzebuje dużo ruchu i zajęcia. Codzienne spacery to za mało – warto zapewnić mu dodatkową dawkę aktywności, np. zabawy w aportowanie, trening posłuszeństwa czy bieganie przy rowerze. Dzięki temu bokser nie będzie się nudził i unikniesz problemów z jego zachowaniem w domu.

Historia i pochodzenie rasy bokser

Korzenie i pierwsi hodowcy bokserów

Bokser to rasa psa, której początki sięgają wielu wieków wstecz i aby je poznać, należy przenieść się do nowożytnych Niemiec. Za jej bezpośredniego przodka uznaje się brabanckiego bullenbeissera – psa myśliwskiego, wykorzystywanego do polowań na dużą, niebezpieczną zwierzynę, taką jak dziki czy jelenie. W tamtych czasach bullenbeissery były cenione przede wszystkim za swoją siłę, zaciętość i skuteczność w obezwładnianiu ofiary. Ich głównym zadaniem nie było ściganie zwierzyny, lecz jej unieruchomienie – miały chwycić i przytrzymać zdobycz do momentu przybycia myśliwego. Do tego celu idealnie nadawały się psy o szerokiej kufie, silnym zgryzie i szeroko rozstawionych zębach, które umożliwiały mocne uchwycenie zwierzęcia bez utraty oddechu. Nie istniały wówczas wzorce eksterieru ani pojęcie hodowli ukierunkowanej na wygląd – najważniejsza była użyteczność psa. Selekcja opierała się na cechach praktycznych. W ten sposób przez pokolenia wykształciła się linia psów o charakterystycznej budowie: szerokiej kufie, mocnym zgryzie i wysoko osadzonej trufli nosa, która umożliwiała swobodne oddychanie nawet podczas silnego chwytu. Te właśnie cechy miały zasadniczy wpływ na wygląd współczesnego boksera. Gdy bullenbeissery nie polowały, używano ich do walk psów. Gdy w XVIII wieku polowania z udziałem bullenbeisserów zaczęły tracić na znaczeniu, a krwawe walki psów powoli przechodziły do historii, psy te musiały odnaleźć dla siebie nowe miejsce w zmieniającym się świecie. Ich siła, odwaga i posłuszeństwo sprawiły, że szybko znalazły nowe „zatrudnienie” – zaczęto wykorzystywać je jako pomocników rzeźników i hodowców bydła. Bullenbeissery pomagały w zaganianiu i kontrolowaniu zwierząt rzeźnych oraz broniły swoich właścicieli. 

W XIX wieku bullenbeissery zaczęto krzyżować z innymi rasami, aby nadać im bardziej użytkowy, ale też łagodniejszy i bardziej przyjazny charakter. Wśród ras użytych do tych krzyżówek znalazł się m.in. buldog angielski oraz wczesny boston terrier. Efekty tych połączeń zaczęto nazywać bokserami, a od 1860 roku rozpoczęto ich planową hodowlę już w czystości rasy. Prawdziwy przełom nastąpił w 1896 roku, kiedy to powstał Niemiecki Klub Boksera – instytucja, która działa do dziś. Kilka lat później, w 1902 roku, opublikowano pierwszy oficjalny wzorzec rasy, który początkowo dopuszczał do hodowli także psy o umaszczeniu białym i czarnym. Bokser szybko zyskał uznanie jako pies bojowy – podczas obu wojen światowych służył w armii niemieckiej jako łącznik, wartownik i towarzysz żołnierzy. Niestety, wojny odcisnęły piętno na populacji rasy. Odbudowa liczebności bokserów po II wojnie światowej opierała się w dużej mierze na psach importowanych ze Stanów Zjednoczonych.

Rozwój rasy bokser w Polsce

W Polsce boksery pojawiły się po raz pierwszy w okresie międzywojennym, jednak po II wojnie światowej ich liczba znacząco spadła. Ocalałe psy często nie miały rodowodów, a ich wygląd odbiegał od wzorca. W latach 50. XX wieku otwarto księgę wstępną, do której zaczęto wpisywać takie psy oraz ich potomstwo. Początki odbudowy hodowli opierały się głównie na psach sprowadzanych z Czech, wywodzących się z niemieckich linii. Pierwszym polskim hodowcą był weterynarz Wacław Tarasewicz, twórca hodowli Xaxu. Rasa została w naszym kraju doceniona - jej przedstawicieli widać dość licznie na wystawach. Popularna stała się zwłaszcza w latach 90. XX wieku. Niezależnie, czy był to niehodowlany biały, czy wzorcowy żółty, czy bokser pręgowany, Polacy docenili sympatycznego obrońcę zza Odry.

Koszty utrzymania boksera – czy to droga rasa?

Minimalne miesięczne wydatki na boksera

Po skompletowaniu wyprawki dla szczeniaka boksera należy przygotować się na stałe, comiesięczne wydatki związane z jego utrzymaniem. Największą część budżetu pochłania wysokiej jakości karma – boksery to psy aktywne, o dużych potrzebach energetycznych, dlatego miesięczny koszt żywienia może wynosić od 200 do 350 zł, w zależności od wybranej marki i formy karmy. Istotnym elementem budżetu jest także szkolenie – choć rasa ta jest inteligentna i chętna do współpracy, wymaga konsekwentnego prowadzenia, zwłaszcza w młodym wieku. Kursy posłuszeństwa i zajęcia z behawiorystą mogą kosztować od 300 do 500 zł miesięcznie, w zależności od częstotliwości spotkań. Do tego dochodzą regularne kontrole weterynaryjne, szczepienia ochronne i profilaktyka przeciwpasożytnicza – na te potrzeby warto zarezerwować średnio 100–200 zł miesięcznie. Sumując te podstawowe koszty, miesięczne utrzymanie boksera może wynosić od około 6300 do 900 zł, w zależności od indywidualnych potrzeb psa i preferencji właściciela.

Dodatkowe opłaty związane z opieką nad psem

Oprócz stałych kosztów utrzymania, opiekun boksera powinien liczyć się także z dodatkowymi, często nieregularnymi wydatkami. W przypadku problemów behawioralnych, takich jak lęk separacyjny czy nadpobudliwość, może być konieczna konsultacja z doświadczonym zoopsychologiem – pojedyncza wizyta to koszt rzędu 150–300 zł, a terapia może wymagać kilku spotkań. Boksery są również podatne na pewne schorzenia genetyczne, takie jak kardiomiopatia, nowotwory czy problemy ze stawami, co wiąże się z możliwością kosztownego leczenia, diagnostyki lub rehabilitacji. Nie można też wykluczyć nagłych wypadków i kontuzji – interwencja weterynaryjna w trybie pilnym lub zabieg chirurgiczny mogą generować wydatki sięgające nawet kilku tysięcy złotych. Podczas nieobecności właściciela pies wymaga odpowiedniej opieki – do dyspozycji są petsitterzy (ok. 60–100 zł za dobę) lub całodobowe hotele dla psów (średnio 70–150 zł za dzień). Dodatkowo, jeśli bokser ma towarzyszyć rodzinie w podróżach zagranicznych, konieczne będzie wyrobienie paszportu (ok. 100 zł) oraz spełnienie wymagań zdrowotnych obowiązujących w danym kraju, co może oznaczać dodatkowe badania czy szczepienia. Wszystkie te koszty warto uwzględnić w długofalowym planowaniu opieki nad psem tej rasy.

Zdrowie boksera i jego pielęgnacja na co dzień

Typowe problemy zdrowotne u bokserów

Boksery, jak wiele innych ras psów, mają predyspozycje do pewnych schorzeń charakterystycznych dla swojej budowy i genetyki. W zakresie układu ruchu najczęściej obserwuje się dysplazję stawów biodrowych oraz spondylozę. Dysplazja to schorzenie polegające na niedopasowaniu główki kości udowej do panewki stawu biodrowego – początkowo objawia się niewielkimi nadwichnięciami, które z czasem mogą prowadzić do bólu i ograniczenia sprawności ruchowej. Choć choroba ta ma podłoże dziedziczne, jej mechanizm nie jest do końca poznany, dlatego nawet zdrowi rodzice mogą dać potomstwo z dysplazją – mimo to warto minimalizować ryzyko, wybierając szczenięta po przebadanych rodzicach. W przypadku bokserów badania bioder są obowiązkowe. Rzadziej, ale możliwa jest także dysplazja stawów łokciowych. Spondyloza to z kolei przewlekła choroba kręgosłupa polegająca na powstawaniu narośli kostnych, które mogą ograniczać ruchomość kręgów, a w zaawansowanych przypadkach prowadzić do bólu, kulawizn i niedowładu tylnych kończyn – zwykle postępuje z wiekiem i najczęściej dotyczy odcinka piersiowo-lędźwiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego. Boksery są także rasą podatną na poważne choroby serca, w tym kardiomiopatię rozstrzeniową, w której dochodzi do zwyrodnienia mięśnia sercowego i jego osłabienia. Objawami mogą być kaszel, duszności, nietolerancja wysiłku czy omdlenia. Odpowiedzialni hodowcy wykonują szczegółowe badania kardiologiczne psów przeznaczonych do rozrodu, a przyszły opiekun powinien mieć wgląd w ich wyniki. Dodatkowo należy wspomnieć o skręcie żołądka – niebezpiecznym dla życia, gwałtownie rozwijającym się stanie, na który boksery, jako psy o głębokiej klatce piersiowej, są szczególnie narażone. Wśród schorzeń neurologicznych, które mogą występować u bokserów, należy wspomnieć o padaczce idiopatycznej. To przewlekła choroba objawiająca się nawracającymi napadami drgawkowymi, które zazwyczaj pojawiają się bez wyraźnej przyczyny. Pierwsze objawy mogą wystąpić już u młodych dorosłych psów, a diagnoza wymaga wykluczenia innych przyczyn neurologicznych. Choć padaczka jest schorzeniem nieuleczalnym, jej przebieg można skutecznie kontrolować za pomocą odpowiednio dobranej farmakoterapii oraz regularnych kontroli weterynaryjnych.

Profilaktyka – jak wspierać zdrowie boksera?

Profilaktyka zdrowotna odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu boksera w dobrej kondycji przez długie lata. Regularne wizyty kontrolne u lekarza weterynarii – przynajmniej raz w roku – pozwalają na wczesne wykrycie ewentualnych problemów zdrowotnych. Niezbędne są również obowiązkowe szczepienia ochronne oraz regularne zabezpieczanie psa przed kleszczami, pchłami i pasożytami wewnętrznymi, co najlepiej dostosować do indywidualnych zaleceń lekarza. Ze względu na wysokie ryzyko skrętu żołądka, które u bokserów może stanowić zagrożenie życia, bardzo ważne jest odpowiednie podejście do karmienia – dzienną porcję jedzenia należy dzielić na minimum dwa posiłki i unikać jednorazowego podawania dużej ilości karmy. Po jedzeniu pies nie powinien intensywnie pić ani podejmować aktywności – najlepiej, aby odpoczął przez co najmniej godzinę, a optymalnie dwie, co może nie eliminuje, ale ogranicza ryzyko skrętu żołądka.
Boksery, jako rasa brachycefaliczna, czyli o skróconej kufie, mają utrudnioną termoregulację i źle znoszą wysokie temperatury. W upalne dni są szczególnie narażone na przegrzanie, dlatego wymagają wyjątkowej troski – nie należy ich forsować ani wystawiać na intensywny wysiłek fizyczny. Dłuższe spacery i aktywności powinno się planować na chłodniejsze pory dnia, takie jak wczesny poranek, późny wieczór czy noc, a w ciągu dnia zapewnić psu dostęp do cienia, świeżej wody i chłodnego miejsca do odpoczynku. Ze względu na krótką, przylegającą sierść pozbawioną podszerstka, bokser nie jest dobrze przystosowany do niskich temperatur. W chłodne i mroźne dni jego organizm szybko się wychładza, co zwiększa ryzyko przeziębień i infekcji dróg oddechowych. Wskazane jest zakładanie psu ubranka ochronnego podczas zimowych spacerów, zwłaszcza przy silnym wietrze, opadach czy dłuższych wyjściach na zewnątrz.

Pielęgnacja sierści i skóry – co warto wiedzieć?

Pielęgnacja boksera jest nieskomplikowana, co stanowi duże ułatwienie dla opiekuna. Krótka kufa, pozbawiona fałd i zmarszczek, nie wymaga specjalnego oczyszczania, a sierść jest krótka, gładka i łatwa do utrzymania w czystości. Warto jednak pamiętać, że bokser linieje przez cały rok, a jego krótkie, twarde włosy mają tendencję do wbijania się w ubrania, dywany i tapicerkę, skąd trudno je usunąć. Aby ograniczyć ilość wypadającej sierści i utrzymać ją w dobrej kondycji, zaleca się przeczesywanie psa dwa razy w tygodniu miękką szczotką włosianą lub gumową rękawicą.

NA TO ZWRÓĆ UWAGĘ

Bokser to rasa, która ma skłonność do problemów zdrowotnych związanych z układem oddechowym i sercem. Warto regularnie kontrolować jego stan zdrowia u weterynarza, a w upalne dni unikać intensywnego wysiłku. Bokser źle znosi wysokie temperatury i może szybko się przegrzać.

Polecane hodowle bokserów (zarejestrowane w FCI)

• Paradise Spirit – Zielona Góra
• Głogosia – Starynia k. Malborka, Luboń k. Poznania, Konstancin
• Herkimer – Rzeszów
• Boxerwelt – Wodzisław
• Gravitation – Rypin
• Mo Yan – Strupina

Artykuł nie ma charakteru reklamowego powyższych hodowli, podane są jedynie jako przykład reprezentacyjny.

Inne rasy podobne do boksera – z jaką rasą można je pomylić?

Boksery bywają niekiedy mylone z innymi rasami psów, zwłaszcza przez osoby mniej zaznajomione z kynologią. Dosyć często są mylnie nazywane przez laików buldogami, co może prowadzić do pomyłki z buldogiem angielskim – rasą znacznie niższą, bardziej krępą i o zupełnie innym temperamencie. Zdarza się także, że boksery mylone są z bullmastiffami – dużymi, masywnymi psami o podobnym umaszczeniu (przeważnie pręgowanym lub płowym), lecz bez białych znaczeń charakterystycznych dla wielu bokserów. Bullmastiffy są też spokojniejsze i mniej energiczne. W Polsce rzadziej spotykany, ale również mylony z bokserem, jest buldog amerykański – duży, atletyczny pies o buldogowatej budowie, wywodzący się z USA. Pojawiają się także pomyłki z dogo argentino – dużą, całkowicie białą rasą molosa, dawniej wykorzystywaną do polowań na pumy i tropienia zbiegłych niewolników. Warto wiedzieć, że na posiadanie dogo argentino w Polsce wymagane jest zezwolenie, ponieważ rasa ta znajduje się na liście ras uznawanych za agresywne. Co ciekawe, niektórzy widząc boston terriera, określają go mianem „miniaturowego boksera” – rzeczywiście, ten niewielki (do 38 cm w kłębie) pies przypomina boksera wyglądem i temperamentem: jest energiczny, oddany i towarzyski, choć znacznie mniejszy i lżejszy.