Pies Jamnik: co warto wiedzieć o tym dzielnym psie niewielkich rozmiarów?

 Zdobywcy serc na całym globie, pewne siebie i niezwykle samodzielne. Jamniki! Te niskonogie, długie i niezwykle urocze czworonogi stanowią wyjątkową rasę, której historia i cechy z pewnością fascynują każdego miłośnika psów. Ich wyjątkowy wygląd i charakterystyczny wydłużony tułów sprawiają, że trudno jest je przeoczyć. Istnieje aż dziewięć odmian jamników. To niezwykle odważne psy myśliwskie i dzielni norowcy, niebojący się stanąć oko w oko z lisem czy niebezpiecznym borsukiem. To prawdziwi mali bohaterowie; chociaż niskie, to wcale niemałe w swojej determinacji!

Jamnik i jego odmiany - to warto wiedzieć!

W 1955 roku jamnik stał się oficjalnie uznawaną rasą przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI), co symbolicznie uczyniło go pełnoprawnym członkiem rodziny psów rasowych. To jednak nie koniec historii tej niezwykłej rasy. Dzięki wielu odmianom i wariantom, jakie istnieją wśród jamników, utworzono odrębną grupę FCI, obejmującą wszystkie ich odmiany.

Klasyfikacja FCI

Grupa: IV - jamniki
Numer FCI: 148.
Rasa podlega próbom pracy.

Wygląd zewnętrzny

Już na pierwszy rzut oka jamnik jawi się jako pies o wyjątkowych proporcjach. Z jego krótkimi nogami i wydłużoną sylwetką trudno go pomylić z inną rasą. Jamnicza głowa jest długa, lecz niezbyt spiczasta, delikatnie zwężająca się ku nosowi. Można opisać ją jako posiadającą dość płaską mózgoczaszkę, która łagodnie przechodzi w grzbiet nosa. Lekko zaznaczony jest stop. Jedną z istotnych cech jamnika są jego mocne szczęki i nożycowy zgryz. Szczęki te pozwalają na pewny i skuteczny chwyt, co jest cechą przydatną w roli norowca. Wargi jamnika są ściśle przylegające. Szczególną uwagę zwracają rozwarte nozdrza, które przypominają o wyjątkowym węchu tej rasy. Nos najczęściej jest czarny, choć u psów o umaszczeniu czekoladowo-podpalanym i czekoladowym marmurkowym dopuszczalny jest brązowy kolor. Oczy jamnika są średniej wielkości, szeroko rozstawione, o kształcie migdała. Mają wyraz bystry i przyjacielski. Bez względu na umaszczenie, powinny być ciemnobrązowe. Uszy osadzone wysoko, duże, ale nieprzesadnie długie. Na końcach są zaokrąglone i przylegają krawędzią do policzków, nadając psu charakterystyczny wygląd. Jamnik nosi głowę wysoko, na muskularnej i lekko łukowato wygiętej szyi, co dodaje mu elegancji i pewności siebie.
Jamnik to pies o zwartej budowie, charakteryzujący się długim tułowiem o lekko zaznaczonym kłębie. Jego grzbiet oraz lędźwia są mocne, dobrze umięśnione, i szerokie. Podobnie zad jamnika jest szeroki. Jednym z kluczowych elementów budowy tej rasy jest klatka piersiowa. Powinna być dobrze ożebrowana, z zaznaczonym i głęboko wysuniętym do przodu mostkiem. Żebra jamnika sięgają daleko, a najniższy punkt klatki piersiowej zazwyczaj zasłania przednia łapa, zwłaszcza, gdy patrzy się na psa od boku. Ogon jest lekko opadający, noszony na wysokości linii grzbietu. Jego koniec  może być nieznacznie zagięty ku górze. Kończyny mocne, o dość grubej kości, suche, z łapami skierowanymi na wprost. Palce są zwarte i wysklepione, pazury krótkie. Jamnik to pies o wyjątkowej zwinności. Porusza się energicznie i płynnie, wyrzucając śmiało i daleko swoje łapy w akcji. 
Jamnik cechuje się skórą, która jest przylegająca, nie tworzy fałd ani podgardla, co podkreśla charakterystyczny wygląd tej rasy. Warto zaznaczyć, że jamniki występują w trzech odmianach okrywy włosowej:
krótkowłosa: charakteryzuje się krótkim, przylegającym, twardym i bardzo gęstym włosem;
długowłosa: włos jest długi, błyszczący i przylegający, z podszerstkiem, tworzy pióra na kończynach i ogonie, co optycznie przedłuża ucho;
szorstkowłosa: sierść jest szorstka i dwuwarstwowa, przylegająca na prawie całym ciele (z wyjątkiem kufy, uszu i brwi). Tworzy krzaczaste brwi nad oczami
Jamniki krótkowłose i długowłose występują w odcieniach rudego, czarnego podpalanego, czekoladowo podpalanego oraz marmurkowych i pręgowanych. Jamniki szorstkowłose mogą być rude lub dwubarwne, w tym typowym dla nich ubarwieniu dziczym.
Ciekawostką jest to, że jamników nie mierzy się tradycyjnie w kłębie, jak to ma miejsce w przypadku wielu innych ras. Wymiary określa się na podstawie obwodu klatki piersiowej, mierzonego w wieku 15 miesięcy w jej najszerszym miejscu. Dzięki temu nietypowemu podejściu, rasy jamników zostały podzielone na trzy kategorie:
standardowe: psy 37-47 cm, suki 35-45 cm;
miniaturowe: psy 32-37 cm, suki 30-35 cm; 
królicze: psy: 27-32 cm, suki 25-30 cm.

Charakter

Jamnik, zgodnie z wzorcem rasy, to pies pewny siebie, o charakterze przyjacielskim, który nie okazuje tchórzliwości ani agresji. Jednocześnie jamnik to pies wytrwały i pełen pasji, co sprawia, że doskonale sprawdza się w roli psa myśliwskiego. Jest obdarzony doskonałym węchem, co czyni go wyjątkowym tropowcem i norowcem. Jego zwinność i zdolność do wykonywania różnorodnych zadań podkreśla jego wielką pasję i gotowość do działania. Czego więc można spodziewać się po jamniku?
Jamnik to pies użytkowy; jego historia jako psa myśliwskiego sięga wielu stuleci wstecz. Do dziś jest używany przez łowczych jako niezastąpiony norowiec, tropowiec oraz pies gończy. Jego wielka odwaga oraz niewielki rozmiar czynią go doskonałym towarzyszem w polowaniach na zwierzęta, które nie należą do łatwych przeciwników, jak na przykład dziki. Jedną z kluczowych cech jamników, która umożliwia im pełnienie swej roli w polowaniach, jest doskonały węch. Ta rasa ma zdolność do tropienia zwierzyny, a także wykazuje się niezwykłą determinacją w obieraniu śladu. Jednak ich użytkowość wymagała również dużej samodzielności i niejednokrotnie brawury. Wielokrotnie musiały stawić czoła zwierzętom, które były znacznie większe od nich, takim jak borsuki czy lisy, co wymagało od nich nie tylko waleczności, ale także umiejętności działania w trudnych warunkach. 

NA TO ZWRÓĆ UWAGĘ
Cechy użytkowe jamników mogą zaskoczyć osoby, które szukają jedynie niewielkiego, miłego i bezproblemowego towarzysza. Stereotypowy jamnik często jest postrzegany jako pies zadziorny, nieposłuszny i hałaśliwy. Jednak wynika to z niezrozumienia historii i potrzeb tej rasy. Jamniki od dziesięcioleci pełnią rolę towarzyszy różnych osób, a ich urokowi nie oparli się członkowie rodzin królewskich, artyści i wielu innych miłośników psów.

Jamnik to rasa, która ma wiele do zaoferowania jako przyjaciel, ale by czerpać z tego pełnię korzyści, należy zrozumieć jego charakter. Te psy są bystre, inteligentne i pełne energii, dlatego ważne jest, aby zapewnić im odpowiednią aktywność fizyczną i umysłową stymulację. Jamnik może być niekłopotliwym towarzyszem, jeśli spełniane są jego potrzeby, zarówno te związane z ruchem, jak i te, które wynikają z chęci interakcji i bliskości z właścicielem. Warto inwestować czas w trening i socjalizację, aby pomóc jamnikowi rozwinąć swoje pozytywne cechy i zachować w równowadze te, które mogą sprawiać trudności.
Jamnikowi, choć niewielkiemu pod względem rozmiaru, nie brakuje siły i odwagi, by zdemolować mieszkanie czy spowodować konflikty z sąsiadami, jeśli zostanie niewychowany i pozostawiony sam sobie. Z tego powodu praca nad jego wychowaniem powinna rozpocząć się już od szczeniaka. Ta rasa ma silną osobowość i lubi stawiać na swoim, dlatego im wcześniej rozpocznie się proces jego wychowania, tym lepiej. Współpraca z jamnikiem wymaga konsekwencji, a jako łakomczuch jest gotów do wielu rzeczy, by zyskać smakołyk jako nagrodę. Zdolności łowieckie jamnika, w tym doskonały węch oraz niezależność, mogą czasem sprawiać kłopoty w codziennym życiu. Chęć podążania za tropem i oddalania się od opiekuna może prowadzić do niepożądanych sytuacji. Mając okazję do pogonienia kota, ptaka czy sarny, jamnik z pewnością ją wykorzysta. Niezwykle istotne jest, aby od samego początku pracować nad bezwzględnym przywołaniem oraz posłuszeństwem. Nawet wtedy, gdy jamnik jest znany ze swojej niezależności, zawsze lepiej jest mieć pewność, że posłucha on poleceń. Prowadzenie go na smyczy w miejscach, gdzie nie można zagwarantować pełnej kontroli, to zazwyczaj najlepsze rozwiązanie, aby uniknąć potencjalnych kłopotów i zgubienia psa.
Duża pewność siebie i odwaga jamników mogą czasem prowadzić do tarapatów. Jamniki nie boją się praktycznie niczego, włączając w to nawet znacznie większe psy, do tego zawsze wyrażają swoje własne zdanie. Z tego względu właściciele jamników powinni zadbać o pozytywne kontakty z innymi psami oraz socjalizować swojego szczeniaka już od samego początku. Dzięki odpowiedniemu wychowaniu i nawiązywaniu przyjaznych relacji z innymi psami można zachować równowagę między pewnością siebie jamnika a jego bezpieczeństwem. Jamnik bywa szczekliwy, co może być problematyczne, szczególnie w mieszkaniach w blokach, gdzie hałas może przeszkadzać sąsiadom. Od samego początku dobrze jest uczyć jamnika, aby szczekał jedynie na komendę. Jednak, mimo treningu, czasami jamnik z uporem wyrazi swoje zdanie, szczekając niepytany.
Jamniki są psami niezwykle ruchliwymi i potrzebują regularnych długich spacerów, a także możliwości biegania i zabaw. Dzięki temu zachowują zdrowie oraz dobre samopoczucie. Są wspaniałymi towarzyszami dla osób, które cenią aktywność na świeżym powietrzu. Mimo tej energii i ruchliwości, jamnik nie odmówi sobie dłuższej chwili na kanapie, pod kocykiem, obok swojego ukochanego opiekuna. Lubią bliskość i kontakt z człowiekiem, co sprawia, że są niezwykle oddanymi i czułymi towarzyszami, gotowymi do wspólnego leniuchowania po dniu pełnym aktywności.
Jamniki są wszechstronnymi towarzyszami i zasadniczo mogą być odpowiednimi psami dla różnych osób i rodzin, również dla rodzin z starszymi dziećmi, dzięki swojemu przyjacielskiemu usposobieniu. Ze względu na niewielki rozmiar, są także świetnymi towarzyszami dla osób starszych, które są nadal aktywne i cenią sobie towarzystwo energicznego pupila. Nie bez powodu jamnik od ponad stu lat należy do najczęściej widywanych towarzyszy człowieka, szczególnie w miastach.

Wrażenie ogólne

Jamnik to pies, który na pierwszy rzut oka wywołuje wrażenie zwinności i ruchliwości. Jego wyjątkowo krótkie nogi i wydłużona, zwarte ciało nadają mu unikalny wygląd. To właśnie ta charakterystyczna budowa sprawia, że jamniki zdecydowanie zasługują na miano "krótkonożnych". Ich sylwetka jest jednocześnie kompaktowa i elegancka, podkreślając ich zdolność do szybkich i zwinnych ruchów. Wysoko noszona głowa podkreśla zuchwałość, zadziorność i odwagę tych małych psów. Ich charakter może być porównany do postawy chłopca o nieustraszonym sercu, gotowego na wszelkie wyzwania. To psy, które mimo swojego kompaktowego rozmiaru nie cofną się przed żadnym wyzwaniem i niebezpieczeństwem. Jako towarzysze, są wierne, oddane i lojalne.

PRAKTYCZNA PORADA
Jamniki to inteligentne, energiczne, a zarazem wymagające psy. Zadbaj o regularne spacery i aktywność umysłową, unikaj nadmiernego karmienia, by uniknąć otyłości. U odmiany długowłosej pamiętaj o odpowiedniej pielęgnacji sierści, szczególnie na uszach. Wspieraj ich zdolności łowieckie poprzez zabawy i treningi. 

Jamnik: pochodzenie i historia rasy

Historia jamnika, pomimo jego nietypowego wyglądu, ma korzenie sięgające wielu wieków wstecz. Krótkonożne psy myśliwskie, które są przodkami dzisiejszych jamników, były znane w Niemczech od stuleci. Ich obecność nie ograniczała się jednak wyłącznie do tych ziem. Wręcz przeciwnie - podobizny tych wyjątkowych psów znaleziono nawet w grobowcach faraonów, co świadczy o ich niezwykłej i odległej historii.

Pierwsze hodowle i zarys historyczny rasy jamnik

Historia jamnika to historia rasy znanej na terenie obecnych Niemiec od wielu stuleci. Pierwsze wzmianki o tych wyjątkowych psach sięgają XIV wieku, kiedy to krótkonożne psy myśliwskie pomagały w polowaniach na lisy, borsuki oraz, w przypadku mniejszych odmian, na króliki. To odwaga, zwinność oraz krótkie nogi jamników pozwalały na efektywne polowanie. Najstarszą odmianą jamników są jamniki krótkowłose. Domieszka krwi terrierów i sznaucerów spowodowała powstanie jamników szorstkowłosych, o twardym i nieustępliwym charakterze, a długowłosych płochaczy i spanieli - jamników długowłosych, nieco łagodniejszych (choć nadal będących stuprocentowymi jamnikami!). Wzorzec jamnika został opracowany stosunkowo wcześnie, już w 1879 roku, a rok później rozpoczęto prowadzenie ksiąg rodowodowych. W 1888 roku powołano pierwszy klub rasy, Niemiecki Klub Jamnika. W latach 90. XIX wieku podzielono jamniki na odmiany według typu sierści oraz wielkości, co stanowiło ważny krok w kształtowaniu różnorodności tej fascynującej rasy.

Rozwój hodowli Jamnika

Hodowla jamnika ma swoje korzenie w historii łowiectwa, gdzie te psy były cenionymi towarzyszami myśliwskimi. Wzorzec rasy oraz klub jamników zostały utworzone stosunkowo wcześnie, już w XIX wieku. Początki hodowli były obiecujące, a popularność jamników zaczęła rosnąć szybko. Dowodem na to jest pierwsza wystawa jamników, która odbyła się w 1891 roku i zgromadziła imponującą liczbę 300 psów. Nawet dzisiaj tak duża ilość psów na specjalistycznych wystawach różnych ras nie jest standardem. Historia jamników na terenach Polski również sięga co najmniej XIX wieku, co można odnaleźć w wspominkach o tych psach w polskiej literaturze. Z biegiem czasu, dzięki swojemu niewielkiemu wzrostowi i cechom, jamnik zyskał popularność również wśród ludzi niezwiązanych z łowiectwem. To z kolei niosło ze sobą pewne zagrożenia, takie jak rozwijającą się pseudohodowlę, skupioną jedynie na szybkiej sprzedaży szczeniąt, a także źle prowadzoną hodowlę rasowych jamników, co doprowadziło do pojawienia się problemów zdrowotnych, związanych m.in. ze zbytnim wydłużeniem ciał jamników. Hodowcy rasowych zwierząt skoncentrowali się na eliminacji tych zagrożeń poprzez odpowiedni dobór psów do hodowli. Dzięki temu obecnie jamniki są zdrowymi psami. Choć nieco mniej popularne niż były jeszcze dwie dekady temu, wciąż należą do najbardziej rozpoznawalnych ras psów na świecie i cieszą się zasłużoną reputacją jako sympatyczni i lojalni towarzysze.

Szczeniak jamnika - czego potrzebuje

Szczeniak jamnika to wulkan energii i uroku. Szybko zdobywa serce nowego opiekuna swoimi pięknymi oczami, ale niech nikogo nie zwiedzie - od samego początku trzeba być bardzo konsekwentnym w wychowaniu. Wprowadzając jasne zasady i trening, właściciel może pomóc szczeniakowi wyrosnąć na pewnego siebie i mądrego jamnika. Warto inwestować czas i uwagę w początkowym okresie, aby uczynić z malucha wiernego i uważnego towarzysza, tym bardziej, że psy te szybko dojrzewają.

Co warto kupić przed pojawieniem się jamnika u Ciebie w domu?

Przygotowanie na pojawienie się jamnika w domu to ważny krok, który zapewni zarówno komfort nowemu członkowi rodziny, jak i właścicielowi. Oprócz niezbędnych misek na wodę i jedzenie, warto zaopatrzyć się w smycz o długości około 2,5 metra oraz obróżkę. Szelki najlepiej dobrać do psa, aby zapewnić mu wygodę i swobodę podczas spacerów. Nie zapomnij o adresówce na obroży, co jest istotne w przypadku, gdyby jamnik zaginął. Z uwagi na wszędobylski charakter tej rasy, dobrym pomysłem jest również inwestycja w linkę o długości przynajmniej 5 metrów. To pozwoli jamnikowi na większą swobodę podczas spacerów, zwłaszcza w terenach poza miastem. Zabawki również stanowią ważny element wyprawki. Wybierajmy je jednak z głową, unikając tych z piszczałkami, które mogą nadmiernie pobudzać szczeniaka. Zwróć uwagę na wytrzymały materiał, ponieważ jamnik ma mocne szczęki i bez trudu zniszczy słabo wykonane przedmioty. Choć jamnik to pies myśliwski z krwi i kości, ceni sobie wygodę i z pewnością spróbuje zdobyć miejsce na kanapie czy łóżku. Mimo to warto zainwestować w wygodne legowisko i zachęcać go do przebywania tam.

Czy warto udać się do psiego przedszkola z młodym jamnikiem?

Psie przedszkole może okazać się wartościowym doświadczeniem. To miejsce, gdzie profesjonalista uczy opiekunów, jak pracować ze swoim psem i budować silną więź między nimi. Dlatego warto rozważyć zapisanie się na takie zajęcia. Jednak niezwykle istotne jest wybór odpowiedniego psiego przedszkola. Przed zapisem warto zorientować się w kompetencjach trenera oraz poznać opinie na temat zajęć. Dobrym pomysłem jest również osobista wizyta i obserwacja, jak one przebiegają. Z uwagi na specyficzny charakter i dużą niezależność jamników, warto wybrać trenera, który ma doświadczenie w pracy z rasami psów o podobnym usposobieniu. Dzięki temu można skupić się na budowaniu zdyscyplinowanej i harmonijnej relacji z jamnikiem, co przyniesie korzyści zarówno właścicielowi, jak i psu.

Koszty utrzymania jamnika

Budżet, jaki należy przeznaczyć na utrzymanie jamnika, będzie zależał od tego, jakiego jamnika mamy. Jako nieduża i raczej zdrowa rasa, jamnik nie generuje zbyt wielkich kosztów.

Średnie miesięczne koszty utrzymania jamnika

Średnie miesięczne koszty utrzymania jamnika zależą od wielu czynników, w tym odmiany rasy oraz indywidualnych potrzeb psa. Jednak przy ogólnym oszacowaniu, uwzględniając dobrej jakości karmę, opiekę weterynaryjną (w tym szczepienia i kontrole w okresie szczenięcym), zabawki oraz wymianę akcesoriów w miarę jak pies rośnie, można spodziewać się wydatków w przedziale od 200 do 400 złotych miesięcznie. Warto zauważyć, że koszty mogą nieznacznie różnić się w zależności od odmiany jamnika. Na przykład koszt wyżywienia jamnika króliczego, ze względu na mniejszy rozmiar będzie teoretycznie niższy niż jamnika standardowego. Dobrej jakości karma oraz opieka weterynaryjna stanowią priorytet.

Inne wydatki związane z posiadaniem jamnika

Oprócz podstawowych kosztów utrzymania jamnika, istnieją również inne wydatki związane z opieką nad tym psem. Zdecydowanie warto rozważyć psie przedszkole lub szkolenie w zakresie posłuszeństwa, co może wynosić od 500 do 1000 złotych, w zależności od lokalizacji i poziomu zaawansowania. Warto także mieć w zanadrzu kontakt do behawiorysty, ponieważ źle prowadzone jamniki czasem mogą wykazywać problemy behawioralne, takie jak uporczywe szczekanie. Cena konsultacji behawiorystycznych wynosi zazwyczaj od 150 do 250 złotych, a może być konieczne kilka spotkań, aby rozwiązać dane problemy. Jeśli chodzi o pielęgnację, jamniki różnych odmian mają różne potrzeby. Krótkowłose jamniki nie wymagają szczególnej pielęgnacji, podczas gdy długowłose wymagają regularnej pielęgnacji futra, co może kosztować około 200 złotych za wizytę u groomera. Jamniki szorstkowłose wymagają trymowania, co również jest kosztem wartości około 200 złotych. Warto wziąć pod uwagę te dodatkowe wydatki, aby zapewnić jamnikowi odpowiednią opiekę i rozwijającą się zdolność do bycia posłusznym i dobrze zachowującym się psem.

Zdrowie i pielęgnacja

Jamniki należą do ras zdrowych i długowiecznych. Nierzadko dożywają 15 lat, zdarzają się nawet 20-letnie. Jak każda rasa, mają jednak predyspozycje do pewnych problemów.

Jakie choroby najczęściej spotyka się u jamników?

Wydłużona sylwetka, wsparta na krótkich łapkach, sprzyja problemom z kręgosłupem przy nieodpowiednim prowadzeniu. Jamnik nie powinien skakać czy zeskakiwać z wysokich powierzchni, zwłaszcza na śliską podłogę. Ponieważ jego ulubionym miejscem w domu na ogół są miękkie meble, warto zainwestować w specjalne schodki i nauczyć go schodzenia i wchodzenia na meble zawsze za ich pomocą. Jeśli mieszka się wysoko w bloku bez windy, warto go znosić. Jamniki są łasuchami, a właściciele często nie umieją odmówić im przyjemności zjedzenia czegoś pysznego. Niestety łatwo tyją, co dodatkowo obciąża kręgosłup i może prowadzić nawet do dyskopatii. Warto więc dbać o kondycję jamnika, dobierając jednak aktywność do specyfiki tej rasy. Duże, oklapnięte uszy mogą sprzyjać zapaleniom ucha, szczególnie u długowłosych odmian. Jamniki, podobnie jak wiele małych ras, mają skłonność do odkładania się kamienia nazębnego, więc należy od początku dbać o higienę zębów psa.  Ze względu na tendencje do ciąż urojonych, suczki warto sterylizować, jeśli nie mamy w planach hodowli.

Profilaktyka - jak dbać o zdrowie jamnika?

Zdrowie jamnika, podobnie jak każdego innego psa, wymaga uwagi i pracuje się na nie każdego dnia. Ze względu na specyficzną budowę rasy warto zwracać uwagę na kilka kluczowych aspektów. Po pierwsze, dbaj o kondycję jamnika, zwłaszcza ze względu na ich długie ciało i krótkie nogi. Regularne spacery i aktywność fizyczna pomagają utrzymać jamnika w dobrej formie. Jednak pamiętaj, że nadmierna czy nieodpowiednia aktywność (częste skoki) może obciążać ich kręgosłup, więc ważne jest znalezienie odpowiedniego balansu. Dbanie o higienę jamy ustnej jest równie istotne. Regularne szczotkowanie zębów pomaga utrzymać i zachować ich zdrowie. Unikaj nadmiernego karmienia, aby uniknąć otyłości. Nadwaga jest szczególnie niebezpieczna dla jamników ze względu na obciążenie kręgosłupa. Wybieraj odpowiednią ilość wysokiej jakości karmy i kontroluj wagę swojego psa. 

Codzienna pielęgnacja jamnika - czy jest trudna?

Pielęgnacja jamnika krótkowłosego nie jest w ogóle skomplikowana. Od czasu do czasu warto przeczesać go specjalną rękawicą, która pomoże usunąć martwy włos i utrzymać skórę w dobrej kondycji. Jeśli jesteś szczęśliwym opiekunem jamnika długowłosego, pamiętaj o regularnym czesaniu, w przeciwnym razie zacznie się ono kołtunić i filcować, co może doprowadzić do problemów skórnych. Długowłosy jamnik nie wymaga specjalistycznych zabiegów, ale systematyczności. Jamniki szorstkowłose wymagają dodatkowo trymowania co kilka tygodni, aby utrzymać ich sierść i skórę w zdrowym stanie. Można powierzyć ten zabieg profesjonalnemu groomerowi. 

Hodowle Jamników w Polsce (FCI)

Oto kilka przykładów hodowli psów zrzeszonych w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP). Przeglądając ich działalność, można lepiej zrozumieć funkcjonowanie legalnych hodowli w Polsce. Jeśli chcesz znaleźć psa w swoim regionie, warto przeanalizować informacje zawarte w tym artykule.
Santander - hodowla jamników długowłosych miniaturowych oraz króliczych. Hodowla prowadzona z przerwami od 1994 roku przez pasjonata rasy. Znajduje się w Sopocie.
Z Jamnikowa - hodowla jamników krótkowłosych standardowych, działająca również od 1994 roku. Hodowane jamniki biorą udział w konkursach dla tropowców. Hodowla mieści się w Gliwicach.
Bosatino - hodowla jamników krótkowłosych miniaturowych i króliczych, znajduje się w Szczecinie. Domowa hodowla prowadzona przez pasjonata. W hodowli pojawiają się mioty jamników w umaszczeniu merle oraz czekoladowym.

Artykuł nie ma charakteru reklamowego powyższych hodowli, podane są jedynie jako przykład reprezentacyjny.

Rasy pokrewne

Rasy pokrewne jamnikom wywodzą się z reguły z Niemiec i były hodowane do polowań w lasach i norach, co sprawia, że mają podobne cechy użytkowe. Wymienić tu można niemieckie posokowce (bawarski, hanowerski). To rasy myśliwskie znane ze znakomitego węchu i zdolności do tropienia, o wysokiej specjalizacji. Posokowce są stosunkowo podobne do jamników pod względem długości ciała, choć są znacznie wyższe i mają dłuższe łapy. Inną grupą ras, która mogła mieć udział w powstawaniu jamnika, są pinczery. To psy pierwotnie hodowane do pilnowania obejścia i polowania na gryzonie. Pinczery są energiczne i pewne siebie. Dandie dinmont terrier bardzo przypomina jamnika i prawdopodobnie jest jednym z przodków jamników szorstkowłosych. Ma krótkie nogi i długie ciało. To niewielka rasa teriera, znana z charakterystycznego wyglądu i przyjacielskiego temperamentu. Być może spokrewniony z jamnikami długowłosymi jest także cocker spaniel, który mógł mieć swój udział w tworzeniu tych odmian jamników.