Pies Labrador retriever – pełna charakterystyka rasy

Labrador retriever, zwany potocznie labradorem lub labkiem, to obecnie jedna z najpopularniejszych psich ras na świecie. Ze względu na swój miły charakter i sympatyczny wygląd często jest wybierany na towarzysza. Szczególnie upodobały go sobie rodziny z dziećmi. Co powinieneś wiedzieć o labradorze, zanim zamieszka razem z tobą?

Standard rasy labrador retriever

Labrador retriever jest rasą uznaną przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). Stało się to w 1954 roku. Zgodnie z kwalifikacją według FCI, należy do grupy psów aportujących, płochaczy oraz psów dowodnych. Umieszczono go w sekcji psów aportujących. Rasa podlega próbom pracy.

Kwalifikacja według FCI

Grupa: VIII – Psy aportujące, psy dowodne oraz psy wodne 
Sekcja: 1. – Psy aportujące 
Numer FCI: 122

Wygląd

Labrador retriever według wzorca to pies średniej wielkości, dobrze zbudowany i muskularny. Ma proporcjonalne ciało o zwartej budowie. Nie powinien być zbyt lekki ani ciężki. Głowa jest obszerna, o szerokim czole i lekko zaznaczonym stopie. Kufa mocna, średniej długości. Nos jest szeroki, nozdrza dobrze rozwinięte, policzki dobrze umięśnione, a szczęki mocne. Retriever ten ma średniej wielkości oczy o inteligentnym, łagodnym i życzliwym wyrazie. Są one koloru brązowego lub orzechowego. Uszy są średniej wielkości, lekko przylegające do głowy. Osadzone są na wysokości oczu, raczej z tyłu głowy. Szyja jest silna, dobrze umięśniona i proporcjonalna. Tułów labradora jest zwarty i dobrze umięśniony: grzbiet prosty i mocny, a lędźwie szerokie. Klatka piersiowa jest rozwinięta, o dobrze wysklepionych żebrach. Sięga łokci. Kończyny przednie i tylne są proste i umięśnione. Łokcie trzymane są blisko tułowia, a stawy skokowe nisko osadzone. Łapy są dobrze wykształcone, z silnymi, dobrze wysklepionymi palcami o dobrze wykształconych poduszkach. Ogon labradora jest jedną z jego charakterystycznych cech: ma przypominać ogon wydry. Jest średniej długości, gruby u nasady i stopniowo się zwężający ku końcowi. Noszony na linii grzbietu, nigdy nie jest uniesiony ani zgięty nad nim. Szata jest gęsta, krótka i wodoodporna – podwójna. Wzorzec dopuszcza trzy umaszczenia: czarne, żółte w różnych odcieniach i czekoladowe. Wysokość w kłębie wynosi od 54 do 56 cm dla suk i od 56 do 57 cm dla psów. Wzorzec nie precyzuje wagi.

Charakter

Uważany jest za jedną z najbardziej przyjacielskich ras psów. Psy te są zazwyczaj bardzo łagodne, mają życzliwą naturę i chętnie nawiązują relacje zarówno z innymi psami, jak i z ludźmi. Cechuje je przyjazne podejście do wszystkich członków rodziny. Labradory są inteligentnymi psami i bardzo chętnie się uczą. Są jedną z najposłuszniejszych ras, co czyni je doskonałymi kandydatami do szkolenia. Potrafią szybko zrozumieć polecenia i są zmotywowane do współpracy z człowiekiem. Mają dużo energii i potrzebują regularnej aktywności fizycznej. Są idealnymi towarzyszami dla osób aktywnych, które cenią sobie spacery, bieganie czy zabawy na świeżym powietrzu. Słyną z dużej tolerancji i przyjaznego podejścia do dzieci. Są cierpliwe i łagodne, co czyni je dobrymi towarzyszami dla rodzin z dziećmi. Mimo to zawsze należy nadzorować interakcje między psem a dziećmi, aby zapewnić bezpieczeństwo obu stron. Często tworzą silną więź emocjonalną ze swoimi właścicielami, jednak mimo swojej lojalności nie nadają się na psy obronne lub stróżujące. Labradory są często wykorzystywane jako psy pracujące, na przykład jako psy przewodnicy dla niewidomych lub psy ratownicze. O ich tendencji do obżarstwa mogłyby krążyć legendy. Mają duży apetyt i są skłonne do jedzenia wszystkiego, co znajdą w zasięgu. W związku z tym należy zwracać uwagę na ich dietę i kontrolować ilość spożywanego jedzenia, aby utrzymać ich w odpowiedniej kondycji fizycznej. 

Wrażenie ogólne

Labrador ma sprawiać wrażenie silnego, dobrze zbudowanego psa o proporcjonalnym wyglądzie. Wrażenie to nie ma być jednak skutkiem nadwagi ani tym bardziej otyłości! Jego radosne spojrzenie, energiczna postawa i entuzjazm wobec życia wzbudzają sympatię. Jest psem pełnym życia, cieszącym się z kontaktu z ludźmi i gotowym do podjęcia wraz z nim różnych aktywności.

Potrzeby szczeniaka rasy Labrador retriever

Aby twój labrador wyrósł na mądrego i miłego towarzysza, zadbaj o jego potrzeby już od pierwszych dni w nowym domu. Jak to zrobić? Pamiętaj, że młody pies, mający duży temperament i wręcz nieskończone pokłady energii, nie powinien być narażony na zbyt wiele bodźców. Zadbaj o jego spokój i sen. Szczeniak powinien mieć przytulne miejsce do spania i odpoczynku, w którym będzie czuł się bezpiecznie. Może to być legowisko lub odpowiednio urządzona klatka kennelowa. Przez pierwsze godziny w nowym domu zapewnij mu spokój.
Dla rosnącego psa dosyć dużej i ciężkiej rasy ogromne znaczenie ma odpowiednia dieta. Możesz porozmawiać z hodowcą, jakie karmy sprawdzają się najlepiej u labradorów, a także skonsultować się z weterynarzem w sprawie odpowiedniego sposobu karmienia podczas pierwszej wizyty. Wybierz wysokiej jakości karmę dla szczeniąt – nie warto oszczędzać, bo to inwestycja w przyszłe zdrowie labradora. Każdy pies, zwłaszcza szczeniak, powinien mieć stały dostęp do czystej i świeżej wody.
Labradory są ciekawskie i szukają chętnie kontaktu z innymi psami i ludźmi. Zapewnij szczeniakowi szereg pozytywnych doświadczeń społecznych. Wprowadzaj go stopniowo do różnych, znanych sobie ludzi, zwierząt, dźwięków i otoczenia. Organizuj kontrolowane spotkania z innymi, dobrze zsocjalizowanymi i zrównoważonymi psami, aby pomóc mu w zdobywaniu kompetencji społecznych. Eksponowanie go stopniowo na różne dźwięki, zapachy, sytuacje i interakcje z innymi psami i ludźmi w czasie socjalizacji pomoże mu stać się pewnym i dobrze dostosowanym do różnych sytuacji psem.

Praktyczna porada
Labradory często łatwo się ekscytują. Bywa, że przy powitaniach są dosyć nachalne wobec innych psów, co może powodować konflikty. Od samego początku ucz swojego labradora spokojnego witania się z innymi psami.

Inteligentny i pełen energii szczeniak, jakim bez wątpienia jest labrador, wymaga odpowiedniej stymulacji umysłowej. Nie musisz zwlekać zbyt długo z nauką. Już na początku ucz go reagowania na imię, skupiania się na tobie oraz przychodzenia na komendę. Wykorzystuj pozytywne wzmocnienie, takie jak nagrody, pochwały i zabawę. Bądź cierpliwy i konsekwentny w treningu. Dostarczaj szczeniakowi labradora odpowiedniej dawki aktywności fizycznej. Nie możesz go jednak forsować w okresie wzrostu, by nie ucierpiały jego stawy. Spokojne, niezbyt długie z początku spacery, zabawy na podwórku i kontakty ze stabilnymi psami pomogą mu spalić energię i zachować dobre zdrowie.
Psy tej rasy są bardzo związane ze swoimi opiekunami i domagają się kontaktu z ludźmi. Z tego powodu nie są to zwierzaki, które dobrze się czują, mieszkając na zewnątrz. Aby wspólne życie, a także szkolenie było przyjemne dla każdej ze stron, zadbaj o… swoją atrakcyjność. Zawsze chwal i nagradzaj psiaka za dobre zachowanie. Używaj różnych nagród  – ulubionych zabawek, możliwości swobodnego biegania przez chwilę oraz różnego rodzaju smakołyków. Oceń, które najbardziej mu smakują oraz która forma nagrody najbardziej mu odpowiada. Spędzaj czas na zabawie, pieszczotach i nauce nowych rzeczy. Twórz pozytywną atmosferę wokół szczeniaka, a to zaprocentuje w przyszłości.

Jakie akcesoria będą niezbędne przed pojawieniem się szczeniaka w nowym domu?

Zanim w twoim domu pojawi się uroczy żółty (lub czarny, lub czekoladowy) szczeniaczek, skompletuj niezbędną wyprawkę. Komfortowe legowisko dla szczeniaka zapewni mu miejsce do spania i wypoczynku. Może to być miękkie legowisko w formie poduszki lub materaca, dostosowane do rozmiaru szczeniaka. Wspomniana wcześniej klatka kennelowa również świetnie się sprawdza. Nie zamykaj w niej jednak pieska od razu  – skonsultuj się z zoopsychologiem lub szkoleniowcem, jak ją prawidłowo wprowadzić. Ważne jest posiadanie dwóch oddzielnych misek na jedzenie i wodę. Miski powinny być solidne, nietłukące się i łatwe do czyszczenia. Piesek musi mieć stały i nieograniczony dostęp do świeżej wody.
Smycz i obroża są niezbędne do prowadzenia szczeniaka na spacerach na zewnątrz. Obroża powinna być dostosowana do rozmiaru szyi malucha i zapewniać mu wygodę. Nie wybieraj smyczy automatycznej – postaw na lekką i prostą, ale dosyć mocną smycz o długości około 2,5 metra. Warto dodatkowo kupić niebrudzącą się linkę treningową o długości około 5 metrów. Przyda się do bezpiecznego eksplorowania terenu i nauki przywołania.
Szczeniaki labradora są bardzo energiczne i potrzebują odpowiednich zabawek do rozładowania energii i stymulacji umysłowej. Wybieraj miękkie szarpaki, zabawki pluszowe dedykowane psom i bezpieczne, naturalne gryzaki do żucia. Wybór tych ostatnich skonsultuj z lekarzem weterynarii. Możesz wypróbować także zabawki edukacyjne. Labradory jako retrievery kochają aportować, warto więc kupić piłeczkę, a w przyszłości rozważyć specjalny aport  – dummy. Unikaj zabawek piszczących, które mogą zbyt mocno pobudzać psa.
Jeśli planujesz częste wyjazdy z psem, kup klatkę transportową, która zapewni bezpieczeństwo i komfort w czasie podróży. Sprawdzą się również specjalne pasy montowane do szelek, zwłaszcza na krótsze trasy. Co jeszcze warto mieć? Cóż, skoro twój przyszły pupil to labrador – nie zapomnij o zestawie smakołyków! Pamiętaj jednak, by nie przekarmiać pieska. Stosuj je jako nagródki za pożądane zachowanie. A skoro już mowa o jedzeniu, dobrym pomysłem jest specjalny pojemnik na psią karmę. Przechowywanie karmy w ten sposób pozwoli utrzymać jej świeżość i zapobiega dostępowi owadów lub wilgoci.

Jakie produkty będą przydatne w pielęgnacji młodego labradora?

Przed przybyciem szczeniaka warto zaopatrzyć się w akcesoria i łagodne kosmetyki do pielęgnacji. Im wcześniej zaczniesz łagodnie przyzwyczajać pieska do koniecznych zabiegów, tym lepiej. Wybierz delikatny szampon przeznaczony specjalnie dla szczeniąt. Jeśli boisz się, że kupisz nieodpowiedni, skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Dobrym pomysłem jest również rozmowa z hodowcą, zwłaszcza jeśli piesek miałby być prezentowany na wystawach. Labradory mają gęstą sierść, która nie jest kłopotliwa w czesaniu. Niemniej, zwłaszcza w okresach linienia, gubią jej bardzo dużo, dlatego ważne jest regularne szczotkowanie. Sprawdzają się gumowe rękawice do wyczesywania, szczotki z naturalnego włosia oraz furminator lub gęsty grzebień do usuwania martwego włosa. Z czasem warto zacząć używać również specjalnej odżywki w spreju, która zadba o kondycję włosa.
Niewielu właścicieli zdaje sobie sprawę z tego, że psu należy myć… zęby. Zapobiega to osadzaniu się kamienia nazębnego w przyszłości. Możesz kupić specjalne gumki lub nakładki na palce do czyszczenia psich zębów oraz pastę u lekarza weterynarii.
Labradory są podatne na infekcje uszu, dlatego warto do nich zaglądać i czyścić. Wybierz specjalny preparat do czyszczenia uszu dla szczeniąt i stosuj go zgodnie z zaleceniami producenta oraz weterynarza. Pamiętaj, aby nie wkładać do uszu szczeniaka patyczków higienicznych, które mogą go zranić. Płatek kosmetyczny będzie lepszym wyborem.
W psiej „kosmetyczce” powinieneś mieć także dostosowane do wielkości psiaka cążki do pazurów. Na pierwszej wizycie w lecznicy poproś o pokazanie ci, jak prawidłowo je obcinać. Zbyt długie pazury utrudniają chodzenie i prawidłowy rozwój łapek. Nie zapomnij o zabezpieczeniu pieska przed kleszczami i pchłami oraz pilnuj terminów szczepień i odrobaczeń. 

Pochodzenie i historia Labradora

Korzenie rasy sięgają Nowej Fundlandii, obejmującej m.in. półwysep Labrador w Kanadzie. Pochodzi ona od tzw. psów św. Jana, używanych przez tamtejszych rybaków do pracy z siecią i holowania łodzi oraz do aportowania zestrzelonych ptaków w wodzie. Labradory wykazują pewne podobieństwa do innych ras z regionu, takich jak nowofundland czy chesapeake bay retriever, które również były wykorzystywane do pracy w wodzie.

Pochodzenie i pierwsi przedstawiciele rasy

W XIX wieku przodkowie dzisiejszych labradorów trafili do Wielkiej Brytanii. Ich zalety jako psów myśliwskich dostrzegli najpierw brytyjscy marynarze, później również arystokracja. Rozpoczęła się powolna selekcja pod kątem cech użytkowych oraz wyglądu. Są różne teorie na temat początkowych linii hodowlanych labradorów. Istnieje kilka psów, które odegrały ważną rolę w rozwoju rasy. Przykładem jest Buccleuch Avon, urodzony w 1885 roku. Ten czarny pies jest uważany za jednego z najważniejszych przodków dzisiejszych labradorów. Miał duży wpływ na rasę; wiele współczesnych labradorów może się pochwalić jego krwią. Avon miał znakomite cechy charakterystyczne dla labradora: inteligencję, umiejętności łowieckie i przyjazne usposobienie. Jego potomstwo dziedziczyło te cechy, co przyczyniło się do ugruntowania reputacji labradora jako wszechstronnego psa pracującego, towarzyszącego i rodzinnego. Jest uważany za jednego z najważniejszych psów w historii rasy.
Innym znanym psem, mającym wielki wpływ na rasę, był Malmesbury Trump. Urodził się w 1978 roku i był jednym z potomków Buccleuch Avona. Malmesbury Tramp został wyhodowany przez lorda Malmesbury, mającego duże zasługi dla rozwoju rasy. Trump miał wpływ na popularyzację labradorów jako oddanych psów myśliwskich. Jego umiejętności jako psa łowieckiego, inteligencja i przyjazny charakter dołożyły swoją cegiełkę do dobrej reputacji rasy. Jego potomstwo dziedziczyło jego najlepsze cechy, tym samym odegrał on istotną rolę w ustanowieniu standardów rasy. Hodowcy w swojej pracy skupiali się na rozwijaniu psów o odpowiednich cechach: świetnym aporcie, inteligencji, łagodnym charakterze i dobrej budowie. Labradory stały się popularnymi psami myśliwskimi w Wielkiej Brytanii, zwłaszcza do polowań na ptactwo wodne. Ich doskonała przydatność w tego typu polowaniach, wytrzymałość i przyjazny charakter przyciągały myśliwych. Labradory nie tylko aportowały upolowane zwierzęta, ale również wykazywały zdolności do pracy na polach oraz w wodzie. Obecnie labrador jest jedną z najpopularniejszych ras psów na Wyspach Brytyjskich. Psy te ceni się tam jako wspaniałych towarzyszy rodziny, nadal wykorzystywane są w myślistwie, a także jako psy służbowe: przewodnicy dla niewidomych, psy ratownicze, psy terapeutyczne itd. Z czasem zdobyły ogromną popularność w wielu różnych krajach z powodu swojego przyjaznego charakteru, inteligencji i wszechstronności. Ich zdolność do szkolenia, chęć współpracy i przyjazny charakter czynią je doskonałymi kandydatami do różnych zadań. Labradory są licznie reprezentowane na wystawach psów na całym świecie, zdobywając liczne nagrody i tytuły. Popularność jako zwierzęcia domowego i towarzysza przyczyniła się do rozpoznawalności rasy i rozwoju na globalną skalę.

Rozwój hodowli labradorów w Polsce

Pierwsze labradory pojawiły się w naszym kraju w latach 80. XX wieku. Zostały importowane do Polski z państw takich jak Wielka Brytania, Szwecja i Holandia. Polskie hodowle kontynuują selekcję hodowlaną, kierując się wzorcem, zdrowiem i dobrym charakterem labradorów. Obecnie nad Wisłą można znaleźć wielu renomowanych hodowców-pasjonatów, którzy konsekwentnie pracują nad rozwojem rasy, jednocześnie dbając o dobrostan i jakość szczeniąt. Co ciekawe, w naszym kraju można znaleźć nie tylko wystawowe labradory, ale także użytkowe, hodowane z myślą o pracy w łowisku lub służbach.

Koszty utrzymania psa

Miesięczny koszt utrzymania labradora może się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak miejsce zamieszkania, jakość karmy, poziom aktywności psa oraz stanu zdrowia. Podane niżej koszty są przybliżone i mogą się różnić w zależności od różnych czynników, z indywidualnymi potrzebami zwierzaka na czele.

Ile minimalnie wydamy co miesiąc na utrzymanie labradora?

Koszt karmy dla labradora może wynosić od 100 do 300 złotych miesięcznie, w zależności od jej jakości i marki. Ważne jest, aby wybierać wysokiej jakości karmę adekwatną do wieku, rozmiaru i aktywności psa. Kosztuje także opieka weterynaryjna. Regularne wizyty u weterynarza, szczepienia, odrobaczanie i stosowanie preparatów przeciwko pchłom i kleszczom są konieczne. Koszt wizyty u weterynarza może wynosić od 100 do kilkuset złotych, a szczepienia i odrobaczanie mogą wynosić około 200 do 500 złotych rocznie. Ponadto należy uwzględnić ceny ewentualnych leków, badań diagnostycznych czy zabiegów. Choć labradory nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji, pewne czynności są niezbędne. Koszt akcesoriów niezbędnych do szczotkowania, czyszczenia uszu i obcinania pazurów wynosi około 50 do 100 złotych. Warto również uwzględnić inne opłaty, takie jak ubezpieczenie zdrowotne dla psa (cena zależy od planu ubezpieczenia i indywidualnych czynników), zabawki, a także ewentualne szkolenia w zakresie pracy z psem, np. psie przedszkole.

Inne koszty związane z posiadaniem psa

Oprócz podstawowych kosztów związanych z wyżywieniem, pielęgnacją i opieką weterynaryjną, właściciel labradora może napotkać dodatkowe koszty. Problemy behawioralne zdarzyć się mogą u nawet najlepiej prowadzonego psa. Konsultacja z zoopsychologiem jest wówczas najlepszym rozwiązaniem. Jej koszt zależy od doświadczenia i lokalizacji specjalisty; może wynosić od 100 do nawet kilkuset złotych za sesję. Ponieważ labradory są zwinne, inteligentne i zdolne do różnych psich sportów, takich jak nosework, agility lub dummy, warto zdecydować się na ich uprawianie. Koszty obejmują m.in. cenę za treningi pod okiem instruktora, a także opłaty startowe na zawodach. Mogą się różnić w zależności od lokalizacji i poziomu zaawansowania. Miesięczne wydatki na psie sporty orientacyjnie mogą wynieść od 200 do 500 złotych. Jeśli pies miałby brać udział w wystawach, należy liczyć się z kosztami paliwa, czasem noclegu w innym mieście i zakupem niezbędnych akcesoriów (np. ringówka, klatka kennelowa, namiot). Zgłoszenie psa na wystawę to koszt około 120 złotych, ale trzeba pamiętać, że trzeba wówczas należeć do Związku Kynologicznego w Polsce i opłacać co roku składkę w wysokości od 70 do 100 zł.
Nie można zapominać, że labrador to rasa wykorzystywana w myślistwie, zwłaszcza podczas polowań na ptactwo wodne. Koszty związane z użytkowaniem labradora w łowisku to m.in. opłaty za członkostwo w Polskim Związku Łowieckim, zakup specjalistycznego ekwipunku myśliwskiego oraz koszty związane z podróżami na polowania.
Warto pamiętać, że opisane koszty są orientacyjne i mogą się różnić w zależności od indywidualnych preferencji właściciela, lokalizacji, poziomu zaawansowania i innych czynników. W przypadku specjalistycznych usług, takich jak behawiorysta czy uczestnictwo w psich sportach, zawsze warto uzyskać informacje na temat kosztów, rozmawiając z odpowiednimi specjalistami w danej dziedzinie.

Zdrowie i pielęgnacja

To silna i wytrzymała rasa, która zazwyczaj cieszy się dobrym zdrowiem. Labradory są dobrze zbudowane, mają mocne kości i mięśnie, a gęsta i wodoodporna sierść sprawia, że dobrze radzą sobie w chłodniejszych warunkach, nawet w wodzie o niskiej temperaturze. Słyną z ogromnego apetytu i dobrze przyswajają pożywienie. Nie brak jednak problemów zdrowotnych, które dosyć często pojawiają się wśród nich. Odpowiednia profilaktyka pomaga ograniczyć ryzyko niektórych.

Najczęstsze choroby występujące w rasie

Do najczęstszych chorób labradorów należą dysplazja stawu biodrowego i łokciowego. Stawy nie są prawidłowo zbudowane, co prowadzi do sztywności, bólu i ograniczonej ruchomości. Zdecydowanie nie sprzyja jej otyłość. Przez swój niepohamowany apetyt, labradory mają skłonność do nadwagi i otyłości, co może prowadzić do dalszych, nieraz poważnych problemów zdrowotnych, takich jak choroby serca, cukrzyca i trudności z oddychaniem. Zdarzają się również alergie oraz atopowe zapalenie skóry, mogące objawiać się świądem, zaczerwienieniem i owrzodzeniami, a także choroby oczu (zaćma oraz postępujący zanik siatkówki – PRA). Do chorób o niejasnych przyczynach, które pojawiają się w rasie, należy padaczka. Niektóre linie mogą być podatne na pewne wrodzone wady serca, takie jak zwężenie zastawki aorty lub wady zastawek. Warto pamiętać, że nie wszystkie labradory cierpią lub w przyszłości zapadną na te schorzenia. Regularne wizyty u weterynarza, zdrowy styl życia i odpowiednia profilaktyka mogą pomóc utrzymać labradora w jak najlepszym zdrowiu.

Profilaktyka – jak dbać o zdrowie Labrador retriever?

Nie wszystkim problemom da się zapobiec, ale można ograniczyć pojawienie się niektórych. Podstawą profilaktyki w przypadku labradorów jest zdrowa dieta i dbałość o kondycję. Pamiętaj, że otyłość jest częstym problemem u tych psów. Monitoruj wagę swojego pupila. Dostosuj ilość pożywienia oraz regularnie zapewniaj mu aktywność fizyczną, aby utrzymać go w zdrowej kondycji. Wybierz wysokiej jakości karmę dla psów, dostosowaną do jego wieku, wagi i poziomu aktywności. Kontrole u weterynarza, które obejmują badanie ogólne, szczepienia, badania diagnostyczne i odrobaczanie, powinny odbywać się przynajmniej raz w roku. Regularne wizyty pomogą w wczesnym wykrywaniu i zapobieganiu potencjalnym chorobom. Nie zapominaj, że elementem profilaktyki jest pielęgnacja! Szczotkuj sierść swojego labradora, dbaj o higienę uszu, obcinaj pazury i kontroluj stan skóry. Współcześnie wiele chorób jest również efektem stresu i frustracji. Zapewnij swojemu labradorowi odpowiednią ilość aktywności fizycznej: spacery, biegi, aportowanie, zabawy węchowe i pływanie. Utrzymywanie psa w dobrej formie fizycznej pomoże nie tylko w zachowaniu dobrego zdrowia fizycznego, ale także zredukuje stres.
Pogłębiaj swoją wiedzę na temat rasy, czytając wiarygodne źródła informacji i konsultując się z weterynarzem oraz hodowcą. Skoro już mowa o tym ostatnim: wybierz szanowanego i renomowanego hodowcę, który przestrzega wysokich standardów hodowli. Upewnij się, że rodzice szczeniąt są wolni od dziedzicznych problemów zdrowotnych, takich jak dysplazja stawów czy problemy z oczami. Poproś o dokumentację badań zdrowotnych rodziców.

Codzienna pielęgnacja labradora – czy jest trudna?

Codzienna pielęgnacja labradora nie jest trudna ani czasochłonna. Psy te mają krótką, gęstą i wodoodporną sierść, która jest łatwa w pielęgnacji. Zaleca się regularne szczotkowanie sierści, aby usunąć martwe włosy i utrzymać ją w czystości. Użycie szczotki o odpowiedniej gęstości i twardości jest zwykle wystarczające. Szczotkowanie może być wykonane raz lub dwa razy w tygodniu, choć w okresie linienia może być konieczne częściej. Ograniczenie linienia jest problematyczne, ponieważ włosy labradora znajdują się dosłownie wszędzie. Z tego powodu nie zaniedbuj szczotkowania. Regularne sprawdzanie i czyszczenie uszu pomaga w zapobieganiu infekcjom i utrzymaniu higieny. Można to zrobić za pomocą specjalnych płynów do czyszczenia uszu i miękkiej ściereczki lub płatków kosmetycznych. Ważne dla zdrowia i komfortu labradora jest także obcinanie pazurów. Jeśli są zbyt długie, mogą powodować dyskomfort podczas chodzenia. Przeprowadza się je w miarę potrzeb psa. Właściciel powinien również sprawdzać stan skóry pod kątem zmian, ran czy podrażnień. Jeśli zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy, skonsultuj się z weterynarzem.

Na to zwróć uwagę
Kupując labradora, sprawdź, do jakiej organizacji kynologicznej należy hodowca oraz czy przestrzega nie tylko jej regulaminów i standardu rasy. Rodzice szczeniaczka powinni mieć wymagane badania zdrowotne, np. być wolni od dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Do hodowli po odbiór pieska jedź osobiście, aby ocenić warunki przebywających tam psów. Dobry hodowca w razie potrzeby będzie udzielał ci rad i wskazówek - nie bój się zadawać pytań! 

Hodowle labradorów w Polsce

W Polsce istnieje wiele cenionych hodowli labradorów retrieverów, które przyczyniają się do rozwoju i promocji tej rasy. Hodowcy dbają o wysoką jakość hodowli, zdrowie i dobrostan szczeniąt oraz przestrzegają wzorca rasy. Prowadzą selektywną hodowlę, przeprowadzają stosowne badania genetyczne i zdrowotne rodziców oraz podejmują wysiłki na rzecz utrzymania i poprawy cech charakterystycznych dla labradorów. Hodowle często oferują dobrze socjalizowane szczenięta, które są dostarczane do nowych domów z odpowiednią dokumentacją (w tym metryką), szczepieniami i mikrochipem. Hodowle labradorów w Polsce często angażują się również wystawy psów rasowych, zdobywając nagrody i tytuły. Zrzeszają się w uznanych na świecie organizacjach kynologicznych, takich jak Związek Kynologiczny w Polsce (ZKwP) oraz współpracują z klubami rasy. Hodowcy mają zazwyczaj dobrą reputację wśród miłośników labradorów i są źródłem wartościowych informacji dotyczących tych psów. Znalezienie ich przez Internet nie jest trudne. Możesz także udać się do najbliższego oddziału ZKwP.

Artykuł nie ma charakteru reklamowego powyższych hodowli, podane są jedynie jako przykład reprezentacyjny.

Rasy pokrewne

Labrador retriever zdecydowanie należy do grona najsympatyczniejszych ras psów. Wśród tych nie brakuje również spokrewnionych z nim ras, czyli innych retrieverów. Golden retrievera wiele osób myli z labradorem, lecz choć charakter ras jest podobny, różnią się one umaszczeniem i długością sierści. Golden, jak nazwa wskazuje, może być wyłącznie w odcieniach złota; labrador występuje w aż trzech wariantach umaszczenia. 
Niedocenianym krewniakiem tej dwójki jest flat coated retriever – czarny, długowłosy, równie łatwy do szkolenia i nastawiony na współpracę. 
Rośnie powoli popularność tollera, czyli Nova Scotia Duck Tolling Retrievera, najmniejszego z tej grupy. Ten rudowłosy aporter świetnie odnajduje się w sporcie oraz jako towarzysz. 
Do mniej znanych, bardziej niezależnych należą chesapeake bay retriever oraz curly coated retriever. 
Wszystkie powyższe rasy retrieverów mają swoje unikalne cechy i charaktery, ale łączy je zdolność i chęć do aportowania, tzw. miękki pysk, inteligencja oraz przyjazne usposobienie.
Wisienką (i to niemałą) na tym torcie jest… nowofundland. Choć jest molosem, a nie psem myśliwskim, labrador retriever ma z nim wspólnych przodków.