Nowofundland – olbrzym o łagodnym sercu. Poznaj charakter, długość życia i ciekawostki o tej niezwykłej rasie

Od wieków znany jako pies pracujący, nowofundland zyskał sławę przede wszystkim jako pies ratowniczy, zwłaszcza w ratownictwie wodnym, a także jako pies pociągowy czy pomocnik rybaków. W krajach swojego pochodzenia pełnił funkcję nie tylko stróża i psa użytkowego, ale przede wszystkim wiernego towarzysza człowieka, nieocenionego w trudnych warunkach klimatycznych. Dziś nowofundland pozostaje rasą cenioną zarówno jako pies rodzinny, jak i pies użytkowy – jego wyjątkowe predyspozycje sprawiają, że jest chętnie wykorzystywany w dogoterapii, pracy ratowniczej czy nawet w akcjach poszukiwawczych.

Standard rasy Nowofundland według wzorca FCI

Nowofundland w klasyfikacji ras psów – grupa i przeznaczenie

FCI zaklasyfikowała nowofundlanda dawno temu, bo w 1954 roku, następująco:
numer FCI: 50
grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
sekcja 2.2 – Molosy typu górskiego
Rasa nie podlega próbom pracy.

Wygląd nowofundlanda – majestatyczny olbrzym z gęstą sierścią

Nowofundland jest prawdziwym olbrzymem wśród psów – nie tylko ze względu na rozmiar, lecz również na swoją majestatyczną sylwetkę i imponujący wygląd. Choć nie melduje się od razu w odpowiedzi na pytanie: jaki jest największy pies na świecie, prawdziwy z niego niedźwiedź. Wysokość w kłębie u samców sięga 71 cm, u suk około 66 cm. Sylwetka nowofundlanda wpisuje się w prostokąt, jest masywna, lecz harmonijna i proporcjonalna. Głowa jest szeroka, masywna, z dobrze rozwiniętym stopem, kufa krótka, jednak nie przesadnie, o wyraźnych, choć niezbyt ostrych liniach. Oczy stosunkowo małe, ciemnobrązowe, o łagodnym i inteligentnym wyrazie. Uszy niewielkie, trójkątne, przylegające do boków głowy. Szyja mocna i umięśniona, przechodzi płynnie w szerokie barki. Klatka piersiowa głęboka i pojemna, grzbiet prosty i mocny, lędźwie szerokie i dobrze umięśnione. Ogon gruby u nasady, noszony swobodnie w spoczynku, podczas pobudzenia unosi się, ale nie powinien być zakręcony nad grzbietem. Nowofundland pokryty jest obfitym, podwójnym włosem – podszerstek jest miękki i gęsty, włos okrywowy długi, prosty lub lekko falisty, zawsze gęsty i tłusty w dotyku, co zapewnia psu ochronę przed zimnem i wilgocią. Najbardziej klasyczne umaszczenia to czarne, brązowe oraz biało-czarne (landseer).

Usposobienie nowofundlanda – spokojny stróż i oddany towarzysz

Nowofundland słynie ze zrównoważonego charakteru i niezwykłej łagodności, będąc prawdziwą oazą spokoju, pozbawioną lęku czy nerwowości. To klasyczny przykład łagodnego olbrzyma — pewny siebie, opanowany i wyjątkowo cierpliwy, co sprawia, że doskonale odnajduje się w rodzinach, nawet tych z małymi dziećmi. Nie bez powodu przylgnęła do niego łatka „psiej niani”, bo nowofundland jest wyjątkowo opiekuńczy i czuły wobec najmłodszych. Mimo wszystko warto mieć wspólne kontakty psa z dziećmi pod kontrolą, bo przy swoich sporych gabarytach i masie może wyrządzić krzywdę zupełnie niechcący, choćby przez przypadkowe popchnięcie czy nadepnięcie.

Nowofundland charakter ma wyjątkowo przyjazny. To pies o niezwykle pokojowym usposobieniu – nie szuka konfliktów ani z innymi zwierzętami, ani z ludźmi. Z natury łagodny i opanowany, doskonale odnajdzie się zarówno w gospodarstwie agroturystycznym, jak i podczas spokojnych spacerów na podleśnych łąkach. W przeciwieństwie do wielu ras, nie przejawia skłonności do pogoni za zwierzyną czy oddalania się od opiekuna. Rodzina jest dla niego absolutnym centrum świata – zawsze pozostaje w pobliżu, dyskretnie czuwając, by mieć ją w zasięgu wzroku i zapewnić jej poczucie bezpieczeństwa.

Nowofundland nie jest rasą, którą można uznać za typowego stróża – psy te nie należą do szczekliwych i odzywają się naprawdę rzadko, zazwyczaj tylko wtedy, gdy sytuacja tego wymaga. Mimo to właściciel może czuć się przy nich bezpiecznie, bo w razie realnego zagrożenia nowofundland na pewno zareaguje, kierując się swoją odwagą i spokojną pewnością siebie. Zawiedzie się jednak ten, kto oczekuje od niego widowiskowej furii i ostrego ataku – te psy nie są agresywne z natury. Zamiast tego ograniczą się do unieszkodliwienia napastnika w sposób zdecydowany, choć często… zaskakująco bezpośredni. Potrafią choćby po prostu usiąść na intruzie, jeśli ten nie da się przepędzić i nie odstraszy go już sam imponujący wygląd psa.

Nowofundland to pies niezwykle inteligentny, który lubi się uczyć i szybko pojmuje nowe zadania, zwłaszcza jeśli mają one sens i są dla niego ciekawe. Ta inteligencja oraz wrodzone umiłowanie wody sprawiają, że do dziś psy tej rasy szkolone są z powodzeniem w ratownictwie wodnym i wciąż pozostają w tej dziedzinie wręcz niezastąpione. Wyszkolony nowofundland potrafi w wodzie rozpoznać potrzebującą pomocy osobę, delikatnie uchwycić za rękę i spokojnie holować ją do brzegu, nie czyniąc jej krzywdy swoją potężną siłą. Co więcej, podobnie jak w przeszłości, ze względu na swoją ogromną moc i wytrzymałość, nowofundlandy bywają także wykorzystywane do holowania łodzi, co pokazuje, jak wszechstronnym i użytkowym psem jest ta majestatyczna rasa.

Ogólna charakterystyka rasy – pierwsze wrażenie i cechy wyróżniające

Nowofundland robi niesamowite pierwsze wrażenie – jest masywny, majestatyczny, a zarazem emanuje spokojem i dostojnością. To pies, którego obecność wzbudza respekt, ale i sympatię, bo każdy, kto miał okazję go bliżej poznać, wie, że pod tą masywną sylwetką kryje się miękkie, niezwykle czułe serce. Wyróżnia go spokojne usposobienie, imponująca odwaga, a przede wszystkim instynkt ratowniczy. Potrafią w wodzie zachować się instynktownie, chwytając tonącego człowieka za przedramię i odholowując go do brzegu. Ich niebywała siła, wytrzymałość i zrównoważenie sprawiają, że świetnie sprawdzają się w trudnych warunkach. Dodatkowo są to psy, które wyjątkowo kochają wodę – każda kałuża czy jezioro staje się dla nowofundlanda potencjalnym miejscem kąpieli. Choć jest to rasa wymagająca, to jednocześnie jeden z najbardziej oddanych i łagodnych psów, jakie można sobie wyobrazić. Chciałoby się rzec, że nowofundland charakter ma po prostu anioła.

Skąd pochodzi nowofundland? Historia rasy i jej korzenie

Pierwsi przedstawiciele rasy i początki hodowli nowofundlandów

Historia nowofundlanda sięga XVI wieku, kiedy to europejscy rybacy – głównie z Anglii i Portugalii – dotarli na wyspę Nowa Fundlandia u wybrzeży Kanady. Tam zetknęli się z miejscowymi psami, które pomagały tubylcom przy połowach, ciągnięciu sieci i transportowaniu ładunków. Znane były jako psy św. Jana. Bardzo szybko zaczęto doceniać nie tylko ich siłę, ale i niezwykłe umiejętności ratownicze – psy te bez wahania wskakiwały do lodowatej wody, by ratować ludzi czy holować rybackie kutry. W XVIII wieku nowofundlandy zaczęto importować do Wielkiej Brytanii, gdzie szybko zyskały popularność nie tylko jako psy użytkowe, ale też rodzinne. Do największych miłośników nowofundlandów należał sir Edwin Landseer, którego obrazy przedstawiające te psy w umaszczeniu biało-czarnym przyczyniły się do wzrostu popularności rasy, a także nazwania tej odmiany kolorystycznej jego nazwiskiem. Suczka Nana z “Piotrusia Pana” J.M. Barriego, ulubienica i opiekunka dzieci państwa Darling, również była właśnie nowofundlandką. Pierwszy oficjalny wzorzec rasy powstał w 1886 roku w Anglii. Nowofundlandy zyskały też status psów ratowników w licznych krajach Europy, gdzie do dziś pracują w ratownictwie wodnym.

Rozwój rasy na przestrzeni lat – nowofundland na świecie i w Polsce

Od momentu sprowadzenia do Europy nowofundlandy zyskały ogromną popularność – ich siła, wytrzymałość i umiejętność pracy w wodzie sprawiły, że ceniono je w wielu krajach. W XIX wieku hodowle nowofundlandów rozwijały się prężnie w Anglii, skąd psy trafiały na kontynent europejski, w tym do Niemiec, Francji, Włoch czy Holandii. Na przestrzeni XX wieku rasa została nieco „zmiękczona” w wyglądzie – selekcja hodowlana sprawiła, że psy stały się bardziej eleganckie, z bogatszą szatą, ale nie straciły swoich użytkowych zdolności. W Polsce nowofundlandy pojawiły się jeszcze przed II wojną światową, choć nie były wtedy powszechne. Nazywano je wówczas częściej niż dziś wodołazami. Większy rozkwit hodowli nastąpił w latach 70. i 80. XX wieku, gdy zaczęto sprowadzać psy z czołowych europejskich linii. Dziś w Polsce działa kilkanaście hodowli tej rasy, a nowofundlandy cieszą się popularnością zarówno wśród rodzin, jak i osób zainteresowanych kynologią czy pracą w ratownictwie wodnym. Polskie nowofundlandy odnoszą sukcesy na wystawach krajowych i międzynarodowych. Choć nie są rasą masową, ich wielbicieli w naszym kraju nie brakuje, a poziom hodowanych psów jest naprawdę wysoki.

NA TO ZWRÓĆ UWAGĘ

Nowofundland, ze względu na swoją ciemną, gęstą, dwuwarstwową sierść, ma niestety skłonność do przegrzewania się. Jest rasą dość podatną na udary cieplne. W upalne dni nie powinien spędzać dużo czasu na słońcu – trzeba zapewnić mu zacienione, chłodne miejsce, stały dostęp do świeżej wody i ograniczyć aktywność fizyczną. Latem spacery najlepiej planować o świcie lub późnym wieczorem, gdy temperatura jest niższa i ryzyko przegrzania zdecydowanie mniejsze.

Co warto wiedzieć, zanim kupisz szczeniaka nowofundlanda?

Wyprawka dla nowofundlanda – co przygotować przed jego przybyciem?

Przygotowując się na przyjęcie nowofundlanda pod swój dach, trzeba pamiętać, że to pies duży, wymagający solidnego zaplecza. Choć szczenię nowofundlanda może wydawać się słodką, pluszową kulką, bardzo szybko zmienia się w olbrzyma. Podstawą jest zakup odpowiednio dużego legowiska – nowofundland ceni przestrzeń i lubi mieć miejsce, w którym może wygodnie się wyciągnąć. Miski na wodę i karmę powinny być ciężkie, by pies ich nie przesuwał. Z czasem przyda się na nie specjalny stojak, gdy pies podrośnie. Konieczne są solidne akcesoria spacerowe – mocna smycz i wytrzymała obroża albo szelki, które w razie potrzeby pozwolą opiekunowi zapanować nad masą zwierzęcia. Warto też pomyśleć o specjalnej macie chłonnej do samochodu, bo nowofundlandy uwielbiają wodę, a po kąpieli często są mokre czy wręcz zabłocone. Potrzebne będą szczotki i grzebienie do pielęgnacji szaty, nożyczki do przycinania włosów między opuszkami łap, a także szampon przeznaczony do psów o gęstej, podwójnej sierści. Trzeba też zarezerwować miejsce na zapas ręczników, bo kąpiele – zarówno te kontrolowane, jak i spontaniczne w kałużach – są w przypadku tej rasy niemal gwarantowane. Choć nowofundland to pies wielki, wcale nie musi mieszkać w pałacu – dobrze odnajdzie się w domu czy nawet większym mieszkaniu, pod warunkiem, że zapewnimy mu odpowiednią dawkę aktywności i przestrzeni do odpoczynku.

Wychowanie i nauka – jak szkolić szczeniaka nowofundlanda?

To pies inteligentny i pojętny, jednak wymaga od swojego opiekuna cierpliwości i konsekwencji. Ze względu na swój spokojny charakter nie jest psem trudnym w wychowaniu, ale należy pamiętać, że wyrośnie z niego naprawdę potężny pies. Pobłażanie mu może mieć w przyszłości przykre konsekwencje dla niego i opiekuna. Podstawą jest wczesne rozpoczęcie socjalizacji. Nowofundland-szczeniak musi poznać różne miejsca, dźwięki, ludzi i inne zwierzęta. To pomoże mu wyrosnąć na pewnego siebie, zrównoważonego psa. Szkolenie powinno opierać się na pozytywnych metodach – nowofundland źle znosi krzyk czy brutalne metody wychowawcze. Lepiej pracuje, gdy jest motywowany smakołykami, pochwałami i zabawą. Choć nie jest demonem szybkości, wbrew pozorom całkiem dobrze odnajduje się w zajęciach takich jak obedience czy praca węchowa. Warto również od małego uczyć go spokojnego chodzenia na smyczy – w dorosłości siła nowofundlanda jest na tyle duża, że trudno go zatrzymać, jeśli zdecyduje się pociągnąć. Niezwykle ważna jest nauka komend przywołania, zwłaszcza w kontekście jego miłości do wody – nowofundland potrafi wejść do jeziora czy rzeki bez większego namysłu, co w niektórych sytuacjach może być niebezpieczne. 

Ile kosztuje utrzymanie nowofundlanda?

O kosztach utrzymania nowofundlanda zdecydowanie warto myśleć zanim zdecydujesz się na tego imponującego psa, bo choć jego charakter jest bezcenny, rachunki już potrafią zaskoczyć. Nie licząc ceny samego szczeniaka, na pierwszym miejscu wydatków stoi żywienie. Nowofundlandczyk pies może ważyć nawet 80 kg! Jego miesięczne potrzeby żywieniowe mogą pochłaniać od 500 zł wzwyż, jeśli zdecydujesz się na dobrej jakości karmę suchą, mokrą czy dietę gotowaną. Do tego dochodzi opieka weterynaryjna, bo choć rasa jest generalnie odporna, ma niestety skłonności do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak choroby serca, dysplazja stawów czy cystynuria. Należy też pamiętać o ryzyku skrętu żołądka, który wymaga natychmiastowej interwencji chirurgicznej – warto mieć odłożone na taką nieprzyjemną ewentualność nawet kilkanaście tysięcy złotych, bo koszt zabiegu i opieki pooperacyjnej jest niemały.

W budżecie musisz też uwzględnić profilaktykę przeciwko pasożytom, przede wszystkim kleszczom – w przypadku dużego psa środki takie jak tabletki czy spot-ony kosztują zazwyczaj od 200 do 400 zł na sezon. Nowofundland jest wielkim psem, który może szybko niszczyć zabawki, legowiska, a także regularnie zużywać obroże czy smycze. Roczne wydatki na takie akcesoria mogą więc spokojnie sięgnąć kilkuset złotych, a w niektórych przypadkach nawet więcej. Coraz więcej właścicieli nowofundlandów decyduje się też na pomoc profesjonalnego groomera, bo pielęgnacja tak bujnej sierści potrafi być czasochłonna i trudna – wizyta u groomera to koszt od ok. 500 do nawet 1000 zł, a często są one potrzebne co kilka miesięcy.

Zdrowie i pielęgnacja – jak dbać o nowofundlanda na co dzień?

Typowe choroby u nowofundlandów i jak im zapobiegać

Jak większość dużych ras, nowofundlandy niosą ze sobą pewne predyspozycje zdrowotne, o których warto wiedzieć, zanim zdecydujemy się na psa tej rasy. Najpoważniejszym problemem zdrowotnym jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, dlatego odpowiedzialne hodowle wykonują badania RTG rodziców szczeniąt i wykluczają osobniki chore z dalszej hodowli. Najlepszą profilaktyką jest zakup szczenięcia po zdrowych rodzicach i zadbanie o jego rozwój. Oznacza to brak forsującego mocno ruchu, skoków czy poruszania się non stop po śliskich powierzchniach (ach, te modne płytki…).  Ze względu na masę ciała i wynikające z niej obciążenia stawów, nowofundlandy mogą cierpieć na problemy ortopedyczne w starszym wieku. Utrzymanie prawidłowej wagi, umiarkowana aktywność i suplementacja stawów to ważne elementy profilaktyki.

Nowofundlandy są również narażone na choroby serca, przede wszystkim kardiomiopatię rozstrzeniową oraz cystynurię, czyli chorobę nerek polegającą na powstawaniu kryształów cystynowych.

U tej rasy zdarza się także skręt żołądka, który jest stanem nagłym wymagającym natychmiastowej interwencji chirurgicznej. Można ograniczyć ryzyko, dzieląc dzienną porcję jedzenia psa na mniejsze części. Innymi słowy, karmimy psa częściej, ale mniejszymi porcjami. Warto też zadbać o odpoczynek po posiłku przynajmniej przez godzinę.

Podsumowując: warto regularnie badać serce, kontrolować stawy, oczywiście przestrzegać harmonogramu szczepień i odrobaczeń, a także pilnować sposobu karmienia. Odpowiednie żywienie, regularne wizyty u weterynarza i obserwacja zachowania psa pozwalają wychwycić pierwsze sygnały problemów zdrowotnych i zapewnić długie życie w komforcie, na jaki przecież zasługuje nowofundland. Ile żyje pies tej rasy, zależy właśnie od takich drobiazgów. Często dożywają wieku 10-12 lat.

Codzienna pielęgnacja – czy dbanie o sierść nowofundlanda jest trudne?

Pielęgnacja nowofundlanda może być wymagająca, ale nie jest niemożliwa – wymaga po prostu systematyczności. Jego gęsta, podwójna sierść musi być regularnie szczotkowana. Idealnie to 2–3 razy w tygodniu, a w okresie linienia nawet codziennie. Gęsty podszerstek ma tendencję do filcowania, zwłaszcza za uszami, pod pachami i w pachwinach. Zaniedbanie regularnego wyczesywania prowadzi do tworzenia się kołtunów, które są nieestetyczne, a w pewnych miejscach mogą nawet sprawiać psu dyskomfort. Trudno się ich potem pozbyć, nie wycinając, co często psuje wygląd psa. Regularnie za to należy sprawdzać i w razie potrzeby przycinać włosy między opuszkami łap, bo w tych miejscach również mogą tworzyć się kołtuny. Dbanie o sierść nowofundlanda wymaga wysiłku, ale jest tego warte.

Psa z pewnością należy dokładnie rozczesać przed kąpielą. Tę zaleca się co kilka miesięcy, wystawowego psa kąpie się raz w miesiącu. Szampony dla nowofundlandów powinny być łagodne, przeznaczone do psów o podwójnym włosie. Po kąpieli psa trzeba dokładnie wysuszyć, co przy tak gęstej sierści bywa czasochłonne. Warto też kontrolować stan uszu – nowofundlandy mają skłonność do zapaleń uszu, zwłaszcza gdy często pływają.

PRAKTYCZNA PORADA

Nowofundlandy, jak przystało na psy o obwisłych faflach, często obficie się ślinią. Ślina, spływając i kapiąc na pierś, potrafi nie tylko brudzić, lecz także pogarszać jej kondycję, powodując filcowanie i przebarwienia. Aby temu zaradzić, wielu właścicieli zakłada swoim psom specjalne śliniaki, w których nowofundland może swobodnie chodzić po domu. To prosty i praktyczny sposób, by utrzymać jego imponującą kryzę w czystości i dobrym stanie.

Sprawdzone hodowle nowofundlandów zarejestrowane w FCI

Na co zwrócić uwagę przed wyborem hodowli nowofundlanda?

Kupując szczenię nowofundlanda, trzeba przede wszystkim pamiętać, że to rasa, której zdrowie wymaga dużej uwagi. Nowofundlandy mają skłonności do poważnych problemów, m.in. z sercem (kardiomiopatie), tarczycą, cystynurią (zaburzenie metaboliczne mogące prowadzić do powstawania kamieni moczowych) oraz z układem szkieletowym, przede wszystkim do dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Bardzo ważne jest, aby wybierać szczenię od odpowiedzialnego hodowcy, który przeprowadza badania genetyczne i ortopedyczne swoich psów oraz uczciwie informuje o zdrowiu przodków. Warto pojechać do kilku hodowli, zobaczyć różne psy na żywo, porozmawiać z hodowcami i wybrać takiego, z którym dobrze się rozumiemy i który wzbudza nasze zaufanie. Dobry hodowca nie kończy swojej roli w dniu sprzedaży szczenięcia – powinien być osobą, do której można się zwrócić po poradę, np. w sprawach wychowania czy pielęgnacji psa. 

Hodowle nowofundlandów działające w ramach ZKwP

• Pearl of the Ocean - Tarnów
• Z Łazowskiej Górki - Bochnia, hodowla zajmuje się również labradorami
• Vantolla - Bielsko-Biała
• Beautiful Great Dane - Wielkie Bałówki, woj. warmińsko-mazurskie
• Bursztyn z Podkarpacia - Rzeszów, hodowla zajmuje się brązowymi nowofundlandami.

Artykuł nie ma charakteru reklamowego powyższych hodowli, podane są jedynie jako przykład reprezentacyjny.

Rasy podobne do nowofundlanda – co je łączy, co je różni?

Wśród ras podobnych do nowofundlanda w pierwszej kolejności trzeba wymienić landseera – rasę, która wyodrębniła się właśnie z czarno-białych nowofundlandów. Jej nazwa pochodzi od nazwiska słynnego malarza sir Edwina Landseera, który uwieczniał te imponujące psy na swoich obrazach. Landseer wyróżnia się znacznie większą ilością bieli w umaszczeniu, nawet w porównaniu z czarno-białymi nowofundlandami, a także większym wzrostem – psy tej rasy potrafią osiągnąć nawet 80 cm w kłębie. Choć charakter obu ras jest bardzo podobny i pełen łagodności, landseer w razie zagrożenia potrafi być bardzo stanowczy i sprawdza się również w roli stróża. Podobnie jest z drugą rasą, mającą wiele wspólnego z nowofundlandem – leonbergerem. Te prawdziwie „lwie” psy pochodzące z Niemiec także sięgają do 80 cm w kłębie, lecz odróżnia je charakterystyczna barwa sierści – w różnych odcieniach od jasnopłowego po głęboko czerwoną, zawsze z wyraźną czarną maską. Wyglądem naprawdę przywodzą na myśl lwa i podobnie jak lwom nie brak im odwagi: doskonale sprawdzają się jako stróże i obrońcy.
Wszystkie trzy rasy – nowofundlanda, landseera i leonbergera – łączy natomiast ogromna miłość do wody, podatność na szkolenie ratownicze oraz bezwarunkowa wierność wobec opiekuna i jego rodziny.

Bliskim krewnym nowofundlanda jest także... labrador retriever. Obie rasy wywodzą się z tego samego rejonu – wschodnich wybrzeży Kanady – i mają wspólnego przodka w psach świętego Jana, pomagających rybakom w codziennej pracy. Labrador jednak obrał nieco inną drogę: z czasem jego kariera mocno skręciła w stronę łowiectwa, gdzie sprawdził się jako doskonały aporter wodnego ptactwa. Dziś, mimo sportowego rodowodu, także i labradory częściej spotykamy na wygodnych kanapach niż na łowiskach – podobnie jak ich majestatyczni kuzyni.

Podsumowanie – czy nowofundland to pies dla Ciebie?

Jeśli zastanawiasz się, czy nowofundland to pies dla Ciebie, odpowiedź prawdopodobnie brzmi: tak. To rasa, która potrafi odnaleźć się w praktycznie każdym środowisku — także w miejskim, o ile spełniasz kilka podstawowych warunków, takich jak większy metraż mieszkania czy dostęp do windy (ze względu na dużą masę psa i potencjalne problemy ze stawami). Dobrze wychowany nowofundland nie jest kłopotliwy ani nadmiernie szczekliwy. Nie wymaga też wyjątkowo intensywnego ruchu, choć oczywiście codzienne spacery są konieczne. To pies pełen cierpliwości, zarówno wobec dzieci, jak i innych zwierząt. Jest bardzo inteligentny i z natury nastawiony na współpracę z człowiekiem, a przy tym nie ma skłonności do ucieczek czy włóczęgostwa. W zasadzie nowofundland to rasa dla każdego, kto dysponuje odpowiednim budżetem i przestrzenią, a także jest gotów poświęcić czas na pielęgnację imponującej szaty. Sprawdzi się również w rękach osób początkujących, które marzą o wiernym, spokojnym i oddanym psim przyjacielu.