Welsh Corgi Cardigan od A do Z: poznaj charakter, wygląd, koszta i inne istotne informacje o tym psie

Na pierwszy rzut oka wyglądają jak urocze, współczesne psy do towarzystwa o niskim “podwoziu”. Jakże mylne jest to wrażenie! Cardigan (welsh corgi cardigan dokładniej) to w rzeczywistości twardy, wiejski pies do bydła — odważny i pracowity, tylko na krótkich nogach. Mimo imponującej inteligencji i lojalnego charakteru, pozostaje w cieniu swojego sławniejszego kuzyna. Czy słusznie cardigan nie zasługuje na takie uznanie jak welsh corgi pembroke?

Wzorzec rasy FCI – jak powinien wyglądać idealny Cardigan?

Do jakiej grupy psów należy Welsh Corgi Cardigan?

Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała rasę w 1963 roku.
Numer FCI: 38
Grupa: I – Psy pasterskie i zaganiające (z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła)
Sekcja: 1 – Psy pasterskie
Nie podlega próbom pracy.

Wygląd i budowa – niski pies o dużym sercu i długim ciele

Cardigan to pies o charakterystycznej, wyraźnie prostokątnej sylwetce: wydłużonym, silnie umięśnionym tułowiu osadzonym na krótkich łapach. Ma dobrze ożebrowaną, głęboką klatkę piersiową, prosty, mocny grzbiet oraz długi ogon, sięgający ziemi. Nigdy nie powinien on być zakręcony ani noszony wysoko nad grzbietem. Przednie łapki cardigana są charakterystycznie odstawione na zewnątrz, co jest cechą rozpoznawczą dla tej rasy. Tylne kończyny są dobrze kątowane, łapy są okrągłe, zwarte i mocne. Wilcze pazury na tylnych nogach są niepożądane.
Cardigan ma głowę przypominającą lisia — szeroką w części mózgowej, z lekko spiczastą kufą. Zgryzem nożycowy. Uszy są stosunkowo duże, o zaokrąglonych końcach, osadzone dość daleko z tyłu głowy. Dzięki temu pies potrafi je położyć płasko wzdłuż szyi. Oczy są ciemne, choć u psów o umaszczeniu merle dopuszczalne są oczy całkowicie bądź częściowo niebieskie.

Podwójna sierść cardigana jest krótka do półdługiej, twarda, gęsta i odporna na trudne warunki atmosferyczne Wysp Brytyjskich. Wszystkie umaszczenia są akceptowane. Białe znaczenia mogą występować w różnych miejscach, byle biel nie dominowała nad resztą umaszczenia.
Krótko podsumowując, jak wygląda pies corgi cardigan: to niski, długi i mocno zbudowany pies sprawiający wrażenie niewielkiego, ale solidnego, prawdziwego psa roboczego.

Charakter corgi cardigan – wesoły, lojalny i czujny towarzysz

Welsh corgi cardigan to pies bardzo inteligentny i obdarzony mocnym charakterem, który może mocno zaskoczyć osobę spodziewającą się po niewielkim psie uległości i wyrozumiałości wobec słabości właściciela. Cardigan widzi i analizuje wszystko — raz zdobytych przywilejów nie odda łatwo i potrafi się buntować, jeśli spróbujemy mu je odebrać. Od samego początku opiekun musi więc pracować z nim spokojnie i łagodnie, ale konsekwentnie: jasno wyznaczać granice i egzekwować to, czego wymaga. Gdy ta zasada zostanie spełniona, wychowanie cardigana nie sprawia problemów — to psy, które uwielbiają się uczyć i robią to naprawdę szybko. Kluczowe jest jednak, by właściciel wiedział, czego chce i jak to osiągnąć, bo brak pewności siebie i konsekwencji cardigan z pewnością wykorzysta.

Cardigan nie znosi „bezrobocia” — to pies, który potrzebuje zajęcia i mentalnych wyzwań. Ciągłe leniuchowanie na kanapie zdecydowanie nie jest jego marzeniem, bo ten niewielki pies został stworzony do pracy i uwielbia ruch. Mając wybór, postawi na wspólną aktywność z opiekunem. Świetnie odnajduje się w takich dyscyplinach jak agility, rally-O, pasterstwo, obedience czy nawet sportowa obrona. Corgi chętnie też aportują, co może być świetnym sposobem na spożytkowanie ich energii. Jeśli jednak cardigan zostanie zamknięty w czterech ścianach, pozbawiony ruchu i zajęcia, szybko zacznie się frustrować. To z kolei może prowadzić do niepożądanych zachowań, takich jak niszczenie mieszkania.
Cardigany to psy niezwykle lojalne, mocno przywiązane do człowieka i spragnione jego towarzystwa. Źle znoszą samotność i zdecydowanie wolą być częścią codziennego życia domowników. Świetnie odnajdują się w domowym stadzie psów, a przy odpowiednim wprowadzeniu łatwo uczą się akceptować koty czy inne domowe zwierzęta. Wobec obcych psów bywają jednak mniej ugodowe, dlatego od szczeniaka potrzebują socjalizacji. Ich wesoły, pogodny charakter sprawia, że często zostają ulubieńcami dzieci. Zabawy z najmłodszymi zawsze powinny odbywać się pod nadzorem — zarówno ze względu na wrażliwy, długi kręgosłup i niewielki rozmiar corgi, jak i na ich pasterski instynkt. Ten może skłaniać je do… zaganiania dzieci poprzez chwytanie ich za kostki. Dlatego warto nauczyć dzieci właściwego zachowania wobec psa i odpowiednio reagować na jego sygnały, by uniknąć takich problemów.

Jako pies o wiejskim rodowodzie, cardigan świetnie sprawdza się w roli stróża — jest niezwykle czujny i bacznie obserwuje otoczenie, nie przepuszczając żadnego, nawet najdrobniejszego zdarzenia. Trzeba jednak pamiętać, że jego czujność najczęściej wyraża się… szczekaniem, co może być uciążliwe w mieszkaniu w bloku czy dla osób wrażliwych na hałas. Choć mierzy skromne 30 cm w kłębie, to pies odważny i zdecydowany, który bez wahania spróbuje przegonić intruza ze swojego terenu. Nie jest to rasa, która przywita złodzieja merdającym ogonem i poda mu piłeczkę. Cardigan potrzebuje czasu, aby zaufać nowo poznanym osobom.

Ogólne wrażenie – co wyróżnia Cardigana na tle innych ras?

Welsh corgi cardigan sprawia wrażenie psa wytrzymałego, mocnego i silnego, pełnego energii oraz gotowego do działania. Jest jak duży pies w niewielkim formacie. To zwierzę niezwykle inteligentne, bystre i chętne do nauki, o ogromnym potencjale do pracy, zarówno umysłowej, jak i fizycznej. Choć dziś najczęściej bywa przede wszystkim psem towarzyszącym, jego solidna, muskularna budowa i charakterystyczna sylwetka niezmiennie przypominają o wiejskim, roboczym pochodzeniu i roli, jaką przez wieki pełnił przy zaganianiu i pilnowaniu zwierząt gospodarskich.

Na tle innych ras welsh corgi cardigan wyróżnia się przede wszystkim wyjątkową sylwetką — jest niski, o krótkich nogach i wydłużonym tułowiu, ale jednocześnie mocno zbudowany i pełen siły. Charakterystyczne są także jego duże, zaokrąglone uszy, lisia głowa oraz skręcone na zewnątrz przednie łapki. To pies niezwykle inteligentny, szybko uczący się i czujny, a przy tym wierny swojemu opiekunowi.

Skąd pochodzi Welsh Corgi Cardigan? Krótka historia rasy

Pierwsze wzmianki o rasie i początki hodowli cardiganów

Historia cardigana sięga naprawdę odległych czasów: przyjmuje się, że przodkowie tych psów dotarli na Wyspy Brytyjskie wraz z plemionami celtyckimi około 1200 roku przed naszą erą. Istnieją także teorie, że podobne, krótkonożne psy mogły trafić do Brytanii przywiezione przez Wikingów. Kto by ich nie przywiózł, z pewnością rasa należy do najstarszych psów pasterskich na świecie.
Najstarsze pisemne wzmianki o niewielkich psach pasterskich, bardzo przypominających corgi, pochodzą z pierwszej połowy X wieku. W królewskim Kodeksie Praw z tego okresu znajdziemy zapis, że za zabicie psa pasterskiego pracującego przy krowach sprawca musiał zapłacić właścicielowi psa odszkodowanie w wysokości równej wartości całego wołu. To doskonale obrazuje, jak cennymi i potrzebnymi zwierzętami były te psy w gospodarstwach.

Przez stulecia corgi wykorzystywano na walijskich wsiach do pilnowania zagród, zaganiania bydła, a także owiec czy drobiu. Ich głównym zadaniem było utrzymywanie porządku w stadzie. Niski wzrost okazywał się tutaj ogromnym atutem — umożliwiał psom chwytanie krnąbrnych sztuk bydła za pęciny, a jednocześnie chronił je przed groźnymi kopnięciami dużych zwierząt. Oprócz pracy pasterskiej corgi pełniły także rolę tępicieli gryzoni oraz przeganiały drapieżniki polujące na kury czy kaczki. Ceniono je również za to, że były wspaniałymi towarzyszami ludzi — zarówno podczas pracy, jak i wspólnego wypoczynku.

W 1925 roku po raz pierwszy pojawiły się i zostały ocenione na wystawie zgodnie z regułami brytyjskiego Kennel Clubu. Wkrótce powołano także Welsh Corgi Club, zdawał się on jednak faworyzować odmianę pembroke. Po niepełnej dekadzie, w 1934 roku, Kennel Club rozdzielił rasy.

Rozwój rasy – jak Cardigany zdobyły serca ludzi na świecie i w Polsce?

Aż do końca XIX wieku cardigan pozostawał lokalnym, wiejskim psem zaganiającym bydło i pilnującym gospodarstw. Dopiero w latach 20. XX wieku rozpoczął się powolny marsz tej rasy  psów poza walijskie granice, choć w rzeczywistości bardziej przypominał on spacer niż triumfalny pochód. Miłość Elżbiety II do corgi nie przełożyła się na popularność cardiganów — królowa zdecydowanie preferowała corgi pembroke. Do USA cardigany dotarły w 1931 roku, a w Europie szerzej zaczęto je poznawać dopiero kilka dekad później. Na przykład w Niemczech pojawiły się dopiero w latach 70.

Do Polski pierwsze welsh corgi cardigany trafiły stosunkowo późno, bo dopiero w latach 90. XX wieku. Pionierką była suczka Frameworks Amanda, nazywana w domu Papugą, sprowadzona ze Szwecji przez Annę i Mirosława Redlickich z hodowli Lisiura. Państwo Redliccy mieli ogromny wkład w polską kynologię, zwłaszcza w popularyzację obu ras corgi. To oni również wcześniej sprowadzili do Polski pierwsze welsh corgi pembroke.

Pierwsze cardigany w naszym kraju importowano głównie ze Skandynawii: ze Szwecji oraz Danii. Mimo że rasa zyskała grupę oddanych miłośników, nigdy nie stała się w Polsce tak popularna jak jej kuzyn, welsh corgi pembroke. Zresztą podobna sytuacja ma miejsce na całym świecie. Cardigan wciąż pozostaje w cieniu swojego sławniejszego „brata”, choć wśród koneserów uchodzi za rasę wyjątkowo inteligentną i wdzięczną do pracy oraz życia rodzinnego.

Szczeniak cardigan – co warto wiedzieć, zanim trafi do Twojego domu?

Wyprawka dla szczeniaka – jak przygotować się na przyjęcie Cardigana?

Przygotowanie się na przyjęcie szczeniaka welsh corgi cardigana wcale nie musi być skomplikowane, ale warto zadbać o kilka podstawowych elementów, które zapewnią maluchowi komfort i bezpieczeństwo od pierwszych dni w nowym domu. Na start przydadzą się solidne miski na wodę i jedzenie – najlepiej niezbyt lekkie, łatwe do czyszczenia, by nie przesuwały się po podłodze podczas posiłków. Hodowcy zwykle przekazują szczeniaka z zapasem karmy, której dotąd używał, ale jeśli planujemy zmianę diety, trzeba zrobić to stopniowo, mieszając nową karmę ze starą. Warto od razu zaopatrzyć się także w zdrowe przysmaki – będą nieocenione podczas nauki podstawowych komend – oraz w naturalne gryzaki, takie jak suszone ryby czy uszy królicze (unikać należy wędzonych czy prasowanych kości, a także produktów z dużą ilością sztucznych dodatków).

Zabawki to kolejny ważny punkt wyprawki. Dla szczeniaka najlepsze będą miękkie maskotki, szarpaki i zabawki, które można nosić i gryźć – raczej bez przesadnie głośnych piszczałek, które mogą nadmiernie pobudzać. Piesek powinien mieć też swoje własne, spokojne miejsce w domu – legowisko lub klatkę kennelową (na początek pozostawianą otwartą), ustawione w zacisznej części mieszkania. To ma być jego azyl, gdzie może odpocząć i wyciszyć się, z dala od codziennego zgiełku.

Na spacery przydadzą się smycz o długości około 2,5–3 metrów oraz wygodna obroża lub dobrze dobrane szelki. Dodatkowo warto mieć pod ręką dłuższą linkę treningową, dzięki której szczeniak będzie miał więcej swobody, a jednocześnie umożliwi to bezpieczne ćwiczenie przywołania. Dbaj o czyste trawniki - zainwestuj w woreczki na kupy i zabieraj je zawsze ze sobą.
Skoro już mowa o załatwianiu się… Maty do nauki załatwiania się w domu to zbędny wydatek. Ucz pieska załatwiania się na dworze od początku. „Przejściowe” rozwiązania, jak maty czy kuwety, często tylko komplikują naukę czystości, bo szczeniak może myśleć, że załatwianie się w domu jest w porządku.

Jak szkolić psa rasy Welsh Corgi Cardigan – porady wychowawcze

Welsh corgi cardigan to rasa niezwykle inteligentna — szczeniak uczy się błyskawicznie, ale… nie tylko zasad i komend. Te sprytne psy równie szybko wychwytują słabości swojego opiekuna i potrafią je potem sprytnie wykorzystywać na swoją korzyść. Warto więc od początku podejść do szkolenia mądrze i konsekwentnie, by wspólne życie było przyjemnością, a nie nieustannym „przeciąganiem liny”. Oto kilka zasad:

• Zawsze nagradzaj pożądane zachowanie – na początku każdy sukces szczeniaka powinien zostać nagrodzony, by pies kojarzył, co się opłaca.
• Poznaj motywację swojego psa – czasem ulubiony smakołyk działa cuda, innym razem lepszą nagrodą będzie wspólna zabawa z opiekunem. 
• Buduj pozytywne skojarzenia z opiekunem – unikaj karania, zwłaszcza w nauce przywołania. Pies musi zawsze chętnie do Ciebie wracać, a nie obawiać się Twojej reakcji.
• Konsekwencja to podstawa – jeśli nie jesteś w stanie czegoś egzekwować, lepiej odpuść lub poproś o pomoc doświadczonego trenera.
• Krótkie sesje szkoleniowe – na początku nauka powinna trwać maksymalnie kilka minut. Dla szczeniaka 10 minut to wieczność i trudno mu się przez tyle czasu skupić. Trzy powtórzenia ćwiczenia zazwyczaj w zupełności wystarczą.
• Ucz przede wszystkim rzeczy praktycznych – przywołanie, spokojne mijanie innych psów, oddawanie przedmiotów, ignorowanie jedzenia leżącego na ziemi – to umiejętności, które nie tylko ułatwiają życie, ale przede wszystkim wpływają na bezpieczeństwo psa.

Z cardiganem zdecydowanie warto wybrać się na szkolenie psów, zarówno podstawowe, jak i sportowe. To rasa, która świetnie sprawdza się w takich aktywnościach jak agility, rally-o czy pasterstwo tradycyjne, gdzie może dać upust swojej energii i inteligencji. Szkolenie nie tylko rozwija umiejętności psa, ale też wzmacnia więź z opiekunem – a to w przypadku tak bystrych czworonogów jest bezcenne.

Koszty utrzymania – ile miesięcznie trzeba wydać na Cardigana?

Utrzymanie welsh corgi cardigana nie należy do szczególnie kosztownych, zwłaszcza w porównaniu z większymi rasami, ale nie jest też zupełnie tanie – to w końcu pies ważący zwykle do kilkunastu kilogramów. Miesięczne wydatki zaczynają się od kosztów karmy: dobrej jakości sucha karma to wydatek rzędu 150–250 zł miesięcznie, w zależności od wybranej marki. Do tego dochodzi profilaktyka weterynaryjna – rozłożona na miesiące (szczepienia, odrobaczenia, preparaty przeciw kleszczom) może wynieść średnio 30–50 zł miesięcznie, przy założeniu, że pies jest zdrowy i nie wymaga częstych wizyt u weterynarza.

Koszty pielęgnacyjne są umiarkowane – cardigan nie wymaga wizyt u groomera, wystarczy regularne czesanie w domu, więc tutaj można zaoszczędzić. Zakup szczotki i grzebienia wystarczy w zupełności. Natomiast w budżecie warto uwzględnić koszt szkoleń, bo z cardiganem zdecydowanie można pracować i będzie za to opiekunowi wdzięczny. Cena pojedynczego treningu waha się od 80 do 150 zł, ale wiele szkół oferuje pakiety (np. 4–5 zajęć za 300–600 zł), co miesięcznie daje koszt w granicach 150–300 zł, w zależności od częstotliwości treningów.
Podsumowując, miesięczne utrzymanie cardigana wraz ze szkoleniem może kosztować średnio od ok. 250 do nawet 600 zł. Oczywiście to, ile kosztuje corgi i jego utrzymanie na miesiąc, może się różnić w zależności od jakości karmy, regionu kraju, tego, czy bierzemy udział w szkoleniach itd. W tej rasie nie są to jednak zwykle wydatki zaporowe.

PRAKTYCZNA PORADA
Welsh corgi cardigan świetnie odnajdzie się w mieszkaniu w mieście – to nieduży pies, który nie potrzebuje wielkich przestrzeni w domu. Trzeba jednak pamiętać, że rasa ma w naturze stróżowanie i potrafi głośno alarmować o wszystkim, co uzna za podejrzane. Warto więc od początku uczyć go ciszy, nagradzając spokojne zachowanie i wprowadzając komendę „Cisza” lub „Daj głos” i „Cicho”, by szczekanie było kontrolowane. To oszczędzi konfliktów z sąsiadami i sprawi, że życie w bloku będzie przyjemne zarówno dla nas, jak i dla psa.

Zdrowie i codzienna pielęgnacja Cardigana – co trzeba wiedzieć?

Najczęstsze problemy zdrowotne w rasie Welsh Corgi Cardigan

Welsh corgi cardigan to rasa generalnie zdrowa i długowieczna. Wiele osobników dożywa nawet 15 lat lub więcej, ciesząc się przez większość życia dobrym zdrowiem. Trzeba jednak pamiętać, że to, ile żyją corgi i jakim zdrowiem się cieszą, w dużej mierze zależy od opiekuna! Charakterystyczna, wydłużona budowa ich ciała niesie pewne ryzyko. Największym zagrożeniem są problemy z kręgosłupem, takie jak zwyrodnienia czy nawet wypadnięcie dysku. Dlatego niezwykle istotne jest, by cardigan unikał schodzenia po stromych schodach oraz zeskakiwania z kanap, łóżek czy innych wysokich powierzchni. Absolutną podstawą profilaktyki jest także utrzymanie prawidłowej masy ciała — nadwaga, a tym bardziej otyłość, to dla ich kręgosłupa niemal wyrok.

Ze względu na swoją budowę cardigany nie powinny być też forsowane zbyt dużą ilością ruchu czy intensywnych treningów, zwłaszcza takich, które wymagają szybkich zwrotów czy skakania, dopóki nie osiągną pełnej dojrzałości (czyli do około 12. miesiąca życia). W rasie zdarzają się także inne problemy zdrowotne: dysplazja stawów (łokciowych i biodrowych), zwichnięcia rzepki, postępujący zanik siatkówki (PRA) oraz mielopatia zwyrodnieniowa, która, choć rzadsza niż u pembroków, również występuje u cardiganów. Zdarza się także niedoczynność tarczycy. Znając te zagrożenia i odpowiednio dbając o zdrowie psa, można jednak przez wiele lat cieszyć się aktywnym i wesołym towarzyszem.

Jak dbać o sierść corgi cardigan? Pielęgnacja i linienie

Sierść welsh corgi cardigana jest krótka, ale gęsta i dwuwarstwowa — składa się z gładkiego włosa okrywowego i miękkiego podszerstka. Choć wygląda na łatwą w pielęgnacji, potrafi zaskoczyć — zdarza się, że miejscami się filcuje, zwłaszcza jeśli pies często nosi szelki lub leży na wilgotnym podłożu. Dlatego warto czesać corgiego przynajmniej raz w tygodniu, używając odpowiedniej szczotki, np. pudlówki, która skutecznie usuwa martwy podszerstek. Trzeba też przygotować się na intensywne linienie — nie tylko sezonowe, ale przez cały rok. Regularne wyczesywanie znacząco ogranicza ilość sierści w domu, a w okresie wzmożonej wymiany włosa warto czesać psa nawet codziennie.

Sprawdzone hodowle Welsh Corgi Cardigan zarejestrowane w FCI

Na co zwrócić uwagę przy wyborze hodowli corgi cardigan?

Planując zakup szczeniaka welsh corgi cardigana pamięaj, że dobra hodowla to coś więcej niż czysty kojec i ładne zdjęcia szczeniąt w internecie. Owszem, odpowiednie warunki i socjalizacja szczeniąt w domowych warunkach są bardzo istotne, ale co najmniej równie ważne jest zdrowie psów oraz odpowiedzialność hodowcy.

Choć cardigany to rasa generalnie zdrowa i długowieczna, mogą u nich występować choroby, które da się ograniczyć dzięki przemyślanej hodowli. Mowa tu przede wszystkim o takich schorzeniach jak postępujący zanik siatkówki (PRA), dysplazja stawów (biodrowych i łokciowych) czy mielopatia zwyrodnieniowa. Istnieją badania genetyczne oraz ortopedyczne, które pozwalają wykryć nosicielstwo tych chorób lub ocenić stan stawów. Odpowiedzialny hodowca wykonuje te badania swoim psom hodowlanym i dobiera pary rodziców tak, by maksymalnie ograniczyć ryzyko przekazania wad potomstwu.

Wybierając hodowlę, nie bój się pytać o wyniki badań rodziców szczeniąt — hodowca powinien pokazać Ci stosowne dokumenty i chętnie o nich opowiedzieć. To właśnie takie podejście odróżnia profesjonalnych, etycznych hodowców od osób rozmnażających psy wyłącznie dla zysku. Dobrze prowadzona hodowla to najlepsza inwestycja w zdrowie i szczęście Twojego przyszłego czworonożnego przyjaciela.

Hodowle ZKwP zajmujące się rasą Welsh Corgi Cardigan

• Becorginal — Gorzkie Pole k. Poznania
• Uszaki — Warszawa
• Quitte Ray — Remiszew; oprócz cardiganów, hodowla zajmuje się także buldożkami francuskimi oraz jamnikami
• De Oro Mastines — Drochlin, hodowla zajmuje się także mastifami hiszpańskimi.

NA TO ZWRÓĆ UWAGĘ
Przyszli opiekunowie cardigana powinni pamiętać, że choć te psy są zwinne, mają krótkie łapki i długi, podatny na urazy kręgosłup. Jeśli nie mamy nic przeciwko wchodzeniu psa na kanapę czy łóżko, warto zainwestować w specjalne schodki i nauczyć pupila z nich korzystać. Dzięki temu ograniczymy skakanie, które może obciążać stawy i kręgosłup, a tym samym zmniejszymy ryzyko kontuzji u naszego corgiego. Częste chodzenie po schodach nie jest wskazane z tego samego powodu, zwłaszcza w młodym wieku.
 

Podobne rasy do Welsh Corgi Cardigan – porównanie i różnice

Welsh corgi pembroke na pierwszy rzut oka wygląda bardzo podobnie do cardigana — oba to niskie, wydłużone psy o krótkich łapkach i lisim wyrazie pyska. W rzeczywistości jednak te rasowe bliźniaki można bez większego trudu odróżnić, gdy dokładnie im się przyjrzymy. Cardigan wywodzi się od psów pasterskich, podczas gdy w przodkach pembroke’a upatruje się raczej wpływów szpiców. Cardigan jest nieco większy, dłuższy i masywniejszy, ma większe i okrąglejsze na końcach uszy. Jego przednie łapki są lekko skierowane na zewnątrz, podczas gdy u pembroke’a powinny być zawsze proste. Kolejna istotna różnica to ogon: u cardigana nie był on nigdy kopiowany i ma być długi. U pembroke’a dawniej ogon często kopiowano, jeśli nie był szczątkowy, a do dziś szczątkowy ogon jest w tej rasie mile widziany. Różnią się także umaszczeniem i strukturą sierści. Cardigan ma sierść twardszą w dotyku i może występować we wszystkich umaszczeniach, w tym w merle, które u pembroke’a jest wadą dyskwalifikującą. U pembroke’a białe znaczenia są ściśle określone przez wzorzec; u cardigana mogą być rozmieszczone dowolnie, o ile biel nie przeważa.

Pod względem charakteru cardigan jest mniej przebojowy i bardziej powściągliwy niż pembroke. To pies jednego pana, który nie ufa obcym od razu, podczas gdy pembroke jest zwykle bardziej otwarty, wesoły i śmiało nawiązuje kontakty z ludźmi.

Inną rasą, podobną i prawdopodobnie spokrewnioną z oboma corgi, jest lancashire heeler. To rasa bardzo mało znana, również niewielka, o krótkich łapach i pasterskim zacięciu.  Heeler jest bardzo wytrzymały, pełen energii i inteligencji. Pracował przy zaganianiu bydła (i nadal świetnie to robi!), łapiąc niewspółpracujące krowy za pięty (stąd nazwa rasy - ang. heel znaczy „pięta”). Podobnie jak cardigan, służył też jako pies do tępienia szkodników, w czym wykazywał instynkt i zacięcie godne terriera. Jego krótka, odporna na warunki atmosferyczne sierść występuje w umaszczeniu czarno-podpalanym lub wątrobiano-podpalanym. Lancashire heeler jest radosny, czuły wobec opiekunów i zawsze gotowy na nowe przygody — mimo swego rozmiaru skrywa w sobie ogromny temperament. Wymaga zajęcia i sporej dawki ruchu.

Västgötaspets, czyli pies Wizygotów lub szwedzki vallhund, to kolejna rasa, którą można zestawić z welsh corgi cardiganem ze względu na podobną, krótkonożną sylwetkę i pasterskie korzenie. Choć formalnie należy do grupy szpiców, w praktyce jest raczej niewielkim owczarkiem, mierzącym około 30 cm w kłębie, o wydłużonym tułowiu i krótkich nogach. Wyróżnia go wilczaste umaszczenie oraz znacznie mniejsze, spiczaste uszy niż u corgi. Małe, szwedzkie vallhundy są żywe, czujne, inteligentne, odważne i pełne energii, a przy tym nieagresywne, bardzo zdrowe i długowieczne — doskonale sprawdzają się zarówno jako psy pracujące, jak i towarzysze aktywnego opiekuna.

Podsumowanie – Welsh Corgi Cardigan - dla kogo to pies?

Cardigan to doskonały pies dla aktywnych osób i rodzin, które mają czas i chęć angażować się w jego codzienną aktywność i szkolenie. Świetnie sprawdzi się zarówno w domu ze starszymi dziećmi, które potrafią z nim odpowiednio się bawić i szanować jego potrzeby, jak i u singli czy par prowadzących aktywny tryb życia. Z malutkimi dziećmi warto zachować ostrożność i uczyć je, jak bezpiecznie i z szacunkiem obchodzić się z psem. Corgi najlepiej czuje się przy opiekunie pewnym siebie i konsekwentnym, a jednocześnie pełnym czułości i cierpliwości. Świetnie odnajduje się zarówno na wsi, jak i w mieście, w tym także w mieszkaniu w bloku. Dostęp do spacerów, zabaw na świeżym powietrzu i treningów to podstawa, aby cardigan czuł się dobrze i nie sprawiał problemów domownikom oraz sąsiadom.
Cardigan to pies dla osoby aktywnej, cierpliwej i konsekwentnej, która doceni jego inteligencję oraz potrzeby związane z ruchem i pracą. To idealny towarzysz dla tych, którzy chcą budować silną więź opartą na wzajemnym zaufaniu i szacunku. Nie sprawdzi się u osób szukających kanapowca czy zupełnie potulnego pupila — wymaga uwagi, jasnych granic i odpowiedzialnego podejścia, ale w zamian odwdzięczy się lojalnością i gotowością do wspólnych wyzwań.